Van de week plaatste een Facebook vriend een uitspraak over onze zogenaamde ‘selfie cultuur’. Een uitspraak dat deze mensen allemaal ijdel en egoïstisch zijn. Ik denk dat dat oneerlijk is, dat je niet iedereen over één kam moet scheren. Iedereen heeft zijn eigen redenen om selfies te maken, weet jij waarom een ander iets doet?

Ik hou het maar bij mezelf, ik maak zo af en toe een selfie en ik heb soms het geluk dat iemand zo gek is mij te willen fotograferen. Ik vind het leuk, model staan. Maakt mij dat een geschikt model? Ach dat ligt aan hoe je ernaar kijkt. Ik voldoe niet aan het perfecte plaatje, ben inmiddels een paar jaar te oud daarvoor en een paar kilo te zwaar. Boeien! Ik vind het leuk en daarom ga ik er staan (eh zitten). Het wordt sowieso tijd dat we een wat breder beeld de wereld in slingeren. Gewoon een complete afdruk van de samenleving in beeld brengen; jong en oud, dik en dun, alle kleurtjes van de regenboog, iedereen telt mee en mag er zijn, ik dus ook.

Het heeft even geduurd, een jaar of veertig, voor ik vond dat ook mijn kop best in beeld mocht. Daarvoor was ik vooral bang voor de mening van anderen. Ik ben blij dat ik dat idee aan de wilgen heb gehangen. Fotoshoots zijn namelijk leuk, achter de camera, maar ook ervoor. Zeker als je het geluk hebt te werken met een visagiste, want kom op, die kunnen wonderen verrichten met iedere kop!

Op de fotovakschool leerde ik mij iets vrijer te bewegen met een camera op mij gericht (kortom ik leerde de bange-hertenogen-in-koplampen te onderdrukken). Er moest geoefend worden en daarmee werd je uit je comfortzone getrokken. Een fotoshoot voor de ‘Margriet’ liet een compleet ander plaatje van mij zien dan dat ik in mijn hoofd had (en in de spiegel zag).

Nu vind ik het dus leuk, als ik de kans krijg kruip ik voor de lens en ja, ook een selfie maak ik zo nu en dan. Andere plaatjes voor mijn blog, laten zien dat je ook in een rolstoel thuishoort in deze samenleving, gewoon voor de leuk! Ben ik daarmee egoïstisch? Nee, ik vind mezelf niet bepaald tot die categorie behoren. IJdel? Misschien een beetje, maar ziet niet iedereen graag het beste van zichzelf terug? In het dagelijks leven ben ik niet heel erg bezig met mijn uiterlijk, ik durf gewoon zonder make-up naar buiten, laat de styling meestal over aan moeder natuur, met een coupe windkracht vijf. Ik weet dat er belangrijkere dingen zijn in het leven, gezondheid bijvoorbeeld.

Ik denk dat het te makkelijk is deze generatie af te rekenen op selfies en egoïsme. Je kunt hiermee ook juist een ander signaal geven, het is ok om niet perfect te zijn. Ik laat in mijn foto’s juist zien dat het niet draait om het ideale wereldje, ik laat zien wie ik ben, gewoon met al mijn beperkingen en kwetsbaarheden. Omdat gewoon jezelf zijn goed genoeg is!