We zijn wat we lezen; iedereen leest een tekst op zijn eigen manier, in zijn eigen context en heeft er zijn eigen gevoel bij. Een goed voorbeeld daarvan ben ik zelf, ik struin hele dagen door woorden en heb echt overal mijn ideeën bij (en mijn mening over al heb ik enigszins geleerd díe vaak voor mij te houden omdat het reageren a) energie kost en b) ik er niks mee op schiet me er druk over te maken).

Je kleurt een tekst in met je eigen gevoelens, je eigen ervaringen, maar daarmee ga je soms volledig voorbij aan de bedoelingen van de schrijver. Ik dus ook, ik ben iemand die behoorlijk heftig kan reageren, zit in de hoogste boom als ik het ergens niet mee eens ben en soms gebeurt dat geheel onnodig, zit ik me vreselijk op te winden terwijl de schrijver precies schrijft wat ik bedoel, maar ik gewoon niet goed lees. Gelukkig beschik ik inmiddels over enige zelfkennis en lees ik daardoor a) eerst nog een keer voor ik reageer en b) ben ik groot genoeg toe te geven dat ook ik weleens fouten maak (meer dan eens zelfs).

Sinds ik regelmatig schrijf krijg ik hier ook mee te maken. Ik kan niet heel goed tegen kritiek (tja nog zo’n minpuntje in mijn karakter) en ben stronteigenwijs, daarnaast ben ik ook nog een perfectionistje (ook nog, wat een ontboezemingen zo op de vrijdagochtend), een lastige combinatie. Ik heb geleerd niet meer uit emotie te schrijven en direct te plaatsen (iets te vaak met mijn kop tegen een harde muur gelopen), dus ik lees en lees nogmaals en dan plaats ik.

Goh das leuk voor me, maar wat moeten jullie met deze informatie? Geen idee 😉, nee ik wil slechts iets verduidelijken, ik ben gewoon een mens, ik schrijf vanuit mijzelf, altijd. Nooit wil ik hiermee een oordeel vellen over iets of iemand, maar soms worden dingen weleens zo opgevat. Neem alleen al de titel van dit blog, waarmee ik slechts iets zeg over mijzelf en dat met een enorme knipoog.

Ik wil een stukje wijsheid meegeven, ga bij het lezen van sommige teksten díe je ergeren, waarin je je aangesproken voelt eens even boven jezelf hangen en lees het dan nog eens. Bedoelt de schrijver het persoonlijk? Misschien is het sarcasme (ik hou daar wel van overigens al doe ik het nooit 🙄), vraag je eens af waar je eigen reactie vandaan komt, meestal is dat een puntje voor jezelf (geloof mij, ik heb hier nogal wat ervaring mee).

Hoeft niet hoor, slechts een tip, tijd genoeg vandaag dingen te overdenken (iets met al negeer ik nog zo goed en snel, mijn krakkemikkigheid achterhaalt mij wel)…