Vanmorgen las ik een artikel uit de krant over gezamenlijk links, oh nee, verenigd links. Het artikel vond ik voor de verandering eens helder en duidelijk. Een stuk over de ambities van Frans Timmermans. Hij wil graag premier worden en dat mag. Rutte wilde ook graag premier worden. Als hij dat riep hoorde je niemand, nu Frans datzelfde zegt krijgt hij een heleboel gezeik en getrut over zich heen.
Verenigd links, de weg zoeken naar verbinding. Ik begrijp eigenlijk niet goed waarom mensen hier zo negatief tegenover staan. De een roept dat dit neigt naar communisme, de ander schijt slechts op het hoofd van de boodschapper. Beide leven blijkbaar in angst. Zijn bang dat hen iets ontzegt gaat worden nu de linkse hoek de handen ineen slaat. Zoekend naar de punten die hen binden, iets dat ze al veel eerder hadden moeten doen als je het mij vraagt. Nederland is niet gebaat bij versplintering, net zoals het in mijn ogen niet gebaat is bij een verdere doorvoering van het al doorgeslagen kapitalisme.
Mensen leven in angst. Angst dat hen iets afgepakt zal gaan worden. Angst dat de strijd tegen de armoede hen hun zuurverdiende centjes zal gaan kosten. Dat erkennen dat we echt wel iets kunnen doen aan de klimaatcrisis (en ja, die bestaat echt) hen in hun portemonnee zal raken. Eigen belang voor ieders belang. Dat is waar we goed in zijn geworden in dit land. Met Amerika als glanzend voorbeeld.
Mensen die roepen dat een basisinkomen alleen maar een reden is om mensen onder de duim te krijgen. Zien zij dan niet wat ik zie? Zijn ze zo blind door hun eigen hebzucht dat ze de armoede in de wereld missen? Hoe kun je alleen aan jezelf denken terwijl zoveel mensen op deze wereld zichzelf niet eens te eten kunnen geven? Nooit was de wereld rijker en nooit waren zoveel mensen armer. Ongelijkheid is een probleem van ons allemaal.
Ik ben niet bang voor een socialistische staat zoals in China, zo was het socialisme nooit bedoeld. Het zijn de mensen aan de top die zich verrijken over de rug van anderen en hun machtspositie misbruiken die je moet vrezen. Dit zijn de mensen die je om de tuin leiden met mooie praatjes, die je inpakken met valse beloftes. Zij zwijgen over de punten die zo belangrijk zijn, de punten als armoede en klimaat.
En wat de betreft de persoon Timmermans? Hij moet zien iets waar te maken dat anderen nog niet gelukt is. You love him or you hate him, ik heb geen mening over hem. Wat ik wel geleerd heb is dat iedereen kijkt vanuit zijn eigen ervaring en eigen visie. Anderen afzeiken om de persoon is nutteloos, deze man moet zich nog gaan bewijzen. Ik geef hem een kans. Ik geloof in verbinding en niet in versplintering, dus wat mij betreft heeft deze linkse club mijn stem.
Het is tijd voor verandering, zoveel is in ieder geval duidelijk.
Welkom in de wereld van Tien 