Ik volg al jaren een pagina van een boer die, meestal met een humoristische kijk, zijn wereld beschrijft. Verfrissend, vaak, hij beschrijft (net als ik) zijn wereld vanuit zíjn perspectief. Niets mis met die blik over de weilanden, al mist die blik soms, in mijn ogen dan, wel enige nuance. En missen de reacties (zijn ze weer) van zijn volgers die zeker.
Wat is dat toch met mensen die reageren op iemand, dat ze die persoon bijna verheffen tot status van een heilige? Je ziet het ook bij bekende Nederlanders (ok, behalve bij Gordon, die mag blijkbaar bij alles wat hij zegt verbaal compleet afgemaakt worden). Ik had er ooit eentje op Facebook, zo’n bekende Nederlander, ik was zelfs door hem toegevoegd als vriend. Ik blij (understatement), sloeg ook nergens op, maar goed, ben ook maar een mens, die man blaatte echt de grootste onzin soms, maar kreeg als reactie alleen maar ‘jeetje, jij hebt ook altijd gelijk’ en meer van dat soort idioterie. Neem mij vooral niet te serieus, ik weet ook niet alles. En zelfs als ik denk wel alles beter te weten, ik blijf een eigenwijs stuk vreten, corrigeer me dan vooral als je denkt dat het anders zit, ik hou wel van een goede discussie. En hoop mijn blik toch wel open te houden, al kost het me soms wat tijd om dingen anders te gaan zien.
Goed, terug naar de boer en zijn weidse blik (pun intended).
Dit stuk ging over onderzoeken, van de overheid. Ik ga niet uitweiden over de natuur daarvan, of de uitkomst, want daar gaat het me nu even niet om. Het gaat erom dat mensen de wetenschappelijke onderzoeken zijn gaan wantrouwen. En in dat opzicht misschien wel terecht, maar (let op, best grote maar) dat wantrouwen lijkt tegenwoordig één kant op te gaan. De overheid wordt gewantrouwd. En ik snap het, echt. Ze hebben wellicht (of misschien, dat is maar hoe je het ziet) gebruik gemaakt van de tactiek die de makers van de commercial in de titel jaren geleden al gebruikten. Als je weet hoe je wilt dat de uitkomst van je onderzoek eruit gaat zien, kun je de vraag richting de onderzoekers een tikkeltje sturen door goed na te denken over de formulering van die vraag. Marketeers doen dat al jaren, maken daar gretig gebruik van om weg te komen met de zogenaamde white lies. Kwestie van slim nadenken en je kunt het geloven of niet, er werken best wat slimme koppen, daar bij de overheid. Net zoals bij de industrie. Of het ethisch is, blijft de vraag. Het is maar hoe je het naar jezelf toe vertaalt. En of je kunt leven met die uitkomst.
Mensen vergeten dat er voor ieder gezichtspunt een andere uitkomst mogelijk is. Je kunt maatregelen richting de veehouderij zien als het pesten van de boer. Je kunt diezelfde maatregelen ook zien als een bescherming van het milieu. Of bescherming van de dieren. Het is maar van welke kant je iets wilt bekijken. En dat is ook echt wílt, want soms is het goed even een stapje achteruit te doen en te kijken naar het grotere geheel. En je te realiseren dat iedere keuze consequenties heeft. Voor mens, natuur en dier.
Terug naar die onderzoeken. In de reacties wordt gesuggereerd dat de wetenschappers de conclusie van hun onderzoek naar hun hand zetten. Ik denk dat dit in verreweg de meeste gevallen niet aan de hand is. Ik denk wél dat de belangen te groot zijn. Dat de opdrachtgevers teveel macht hebben doordat zij bepalen waar het geld naartoe gaat (en dat geld nodig is voor onderzoek) en met hun vraag de uitkomst enigszins kunnen sturen. En dat je uitkomsten die je niet aan staan kunt negeren door het onderzoek niet laten we zeggen te promoten (of gebruiken), links te laten liggen, als jou dat zo uitkomt. En ik denk dat dit op íeder gebied zo werkt, in de commerciële sector, maar ook bij de overheid. En dat de lijn tussen neutraliteit en objectiviteit misschien niet altijd even duidelijk is.
Wantrouwen richting onze overheid is misschien op bepaalde vlakken logisch, maar ook gevaarlijk. Ik moet er niet aan denken dat we als land overgeleverd zijn aan alleen maar commerciële belangen. Iets met wij van WC eend…
Foto Pixabay
Welkom in de wereld van Tien 