Gisteren deelde iemand een filmpje van dr. Gabor Mate, in het kort ging het over de link tussen geest en lichaam, specifiek op het gebied van autoimmuunaandoeningen. Met je geest kun je de reacties van je lichaam beïnvloeden. De reacties laten zich (denk ik) raden, veel weerstand. De meeste mensen geloven best enigszins in de kracht van de geest qua invloed op het lichaam, maar dat die invloed groot is, is voor veel mensen een stap te ver. En ik snap dat. Ik dacht dat ook. Dacht, inderdaad…

Ok, een sprongetje, wel een passend sprongetje, voor mij dan. Vandaag las ik op Instagram een bericht over het blijven hangen in je eigen verhaal en daarmee feitelijk blijven hangen in je verleden. De combinatie van deze twee berichten zette me aan het denken.

Zoals jullie inmiddels wel weten hou ik me ook bezig met de meer spirituele betekenis van ziek zijn. Zo zou EDS (bindweefselproblematiek) staan voor problemen met grenzen, zowel letterlijk als figuurlijk. Bij EDS functioneert het bindweefsel niet zoals bedoeld, dit kan gezien worden als moeite met het erkennen en herkennen van grenzen. Moeite met het bewaken van de persoonlijke grenzen. Geen nee durven zeggen. Een zoektocht naar een nieuwe verbinding met jezelf, waarin je voor jezelf durft te gaan staan.

Ik voor mijzelf herken mij hier voor de volle honderd procent in. Ik heb mijn hele leven al moeite met grenzen, die van mezelf om precies te zijn. Als het over die eerste variant gaat, dender ik er al van kinds af aan vol overheen. Daar liggen misschien ook wel wat overtuigingen aan ten grondslag (kan niet ligt op het kerkhof en wil niet ligt ernaast), maar ik heb ook grote moeite met het voelen van mijn fysieke grens. Er vervolgens naar luisteren vind ik nog veel lastiger, vooral omdat ik dan het gevoel heb anderen in de steek te laten. Ik ga áltijd door (al zien mensen dat vaak niet en zien ze ook niet wat de gevolgen daarvan zijn). Ook nee-zeggen vind ik lastig. Wederom omdat ik anderen niet teleur wil stellen. Probleem is dat ik in al die gevallen uiteindelijk mezelf teleurstel.

Ik geloof absoluut dat mijn aandoening in verbinding staat met deze betekenis. Ik heb sowieso niets te verliezen als ik probeer mijn grenzen beter te bewaken, dus daar werk ik aan. Lastige is dat ik snel terugval in oude (voor het brein comfortabele) patronen en gewoontes. Het vergt werk, je bewust worden van je gedrag en het vervolgens ook nog bewust veranderen. Veel werk, al zie je dat aan de buitenkant niet direct.

Wat heeft dit allemaal met dat verhaal te maken? Nou, we zijn geneigd te blijven hangen in ons oude verhaal. Neem het mijne, chronisch ziek, beperkt, schrijvend over mijn leven, mijn leven met beperkingen dus. Nog steeds heb ik het gevoel te moeten bewijzen dat ik iets mankeer. Altijd voel ik spiedende en veroordelende ogen in mijn rug, terwijl ik zélf degene ben die het hardste oordeelt. Oude overtuigingen zijn bijzonder hardnekkig.

Mijn huidige verhaal houdt me gevangen in het verleden. Mijn dromen over een gezonde toekomst worden teniet gedaan door het blijven vertellen van dat verhaal. Tijd voor verandering.

Ik ben bezig met een ontzettend leuk project, nou ja, meer dan een project. Het is een heuse onderneming. Ik kan er nog weinig over kwijt, daar moet ik eerst nog wat spannende gesprekken over voeren, maar laten we zeggen dat het het in zich heeft om mijn verhaal te veranderen. En dat het met een beetje hulp van het universum ook het verhaal van veel chronisch zieken zou kunnen veranderen. En dat is echt een grote droom van mij!

Wat duidelijk is, is dat ik het verhaal in mijn hoofd moet aanpakken. Dat ik mijn verhaal, dat ik vertel en op papier zet, moet veranderen. Dat ik om een positieve toekomst tegemoet te gaan, moet gaan omdenken. Niet in herhaling moet blijven hangen, dat ik de angst voor de oordelende en veroordelende maatschappij los moet laten. Wat kan het mij schelen hoe een ander over mij denkt (te veel blijkbaar)?

Het is tijd om anders te gaan kijken naar grenzen. Het is tijd om mezelf de rust te gunnen en te vertrouwen op een betere toekomst. Het is tijd om mijn verhaal voor eens en altijd écht te veranderen.

En dat begint bij de manier hoe ik naar mijzelf kijk.

Dus, van nu af aan heb ik een setje nieuwe affirmaties:

Ik ben goed in beter worden!
Ik ben goed in het (h)erkennen van mijn grenzen!
Ik ben goed in het luisteren naar mijzelf!

Ik ga mijn verhaal veranderen en dat begint met leren luisteren naar mezelf!