De wereld is gek, en ons kleine landje?
Nog gekker.
Ik lees een column in NRC, over dat gekke kleine landje van ons, waarin nu nóg meer gekte heerst dan normaal. Het heeft iets te maken met het songfestival, en natuurlijk ook zijdelings met de ‘woke’ cultuur. Dat laatste komt niet uit de column, maar wordt er wel aan de haren bijgesleurd door de (vaak vrouwelijke vijftig plus) visionairs die erop reageren. Alles is woke. Je kunt geen onderwerp verzinnen waarbij dat woord niet ergens voorbij komt. En de bedoeling van het woord is niet eens meer de betekenis ervan, maar dat terzijde.
De reacties op de column spreken over de waarheid. Alsof er zoiets bestaat. De waarheid is altijd afhankelijk van de bril die je draagt. De echte waarheid bestaat niet. De wereld is niet zwart/wit, dingen liggen altijd genuanceerder. Het is lastig, eerst even afstand te nemen van je woorden. Ze tot je door te laten dringen en je dan afvragen of het echt wel zo simpel is als jij het je voorstelt.
Er zitten zoveel stappen tussen ‘goed’ en ‘fout’. En zou je fout nog steeds zo fout vinden als je de bril van de ander draagt? Zoveel achtergronden, zoveel verschillende manieren om de wereld te bekijken. Het zou de leiders van de wereld goed doen hier rekening mee te houden (al is deze mening van ondergetekende dan waarschijnlijk ook weer heel woke).
Natuurlijk ging het in de column zijdelings ook om en over het songfestival, en natuurlijk werd in de reacties de identiteit (of eerder de verwarring daaromtrent) van de winnaar (en dan vooral de aanspreekvorm ervan) daarbij gehaald. Als iemand die wint non binair is, moet dat wel betekenen dat de uitslag beïnvloed is. Een non binair kan toch nooit een goed liedje vertolken en daarmee zoiets als het songfestival winnen, nee, daar zit vast een zogenaamde woke winstfactor achter, dat moet wel. Een groot schaduwkabinet, iets met de WEF 2030 agenda als achterliggende gedachte (want ook die wordt echt overal bijgesleurd).
Ik vind het allemaal prima, je mag je identificeren als man, vrouw en ook als noch man noch vrouw. Ik heb alleen wat moeite met de aanspreekvorm (hen), maar dat komt puur en alleen omdat mijn taalgevoel daar jeuk van krijgt, meervoud in enkelvoudige vorm gaat er gewoon niet in.
Terug naar de waarheid. De waarheid is geen waarheid, het lijkt slechts de waarheid, voor diegene met dat unieke uitgangspunt dat ons brein (gecombineerd met onze ervaringen) ons geeft. Die waarheid is voor niemand hetzelfde. Als jij als individu de wereld voor gek verklaard zul je moeten accepteren dat jij zelf deze wereld ook gek maakt. Jouw visie op de wereld is tenslotte niets meer of minder dan een spiegel die jouw blik op de wereld reflecteert.