Even een stapje terug in de tijd, een stapje van een jaar of dertien. Ik werkte als vormgeefster en werd door mijn vader de wereld van de fotografie ingetrokken. Samen dwaalden we uren met een camera om onze nek langs de sloot. Op zoek naar kruipend en vliegend gespuis. Vlinders, libellen, paardenbijters, mijn kennis van beestjes is enorm verbeterd in die tijd. Ik klooide een beetje met de spiegelreflex camera van mijn vader en besloot, impulsief als ik ben, dat ik wilde leren fotograferen.

Op mijn werk was ik soort van verantwoordelijk voor de foto’s in onze catalogus en zo mocht ik van mijn baas naar de fotovakschool voor een basiscursus. Vol enthousiasme startte ik in een ontzettend leuke klas. Ik voelde mij ietwat onzeker, heel veel ervaring had ik niet, maar toch was ik als een vis in het water. Eindelijk kon ik iets met mijn opgekropte creativiteit! Na de basisopleiding volgde de vakopleiding en ook de specialisatie mode & portret. Met een groep enthousiastelingen oefenden we wat af in de studio op school. Met een aantal heb ik nog steeds contact en fotografeer ik zelfs soms nog.

Ik hield van bewerkte portretten, mijn portfolio bestond daar ook uit. Naar aanleiding van een serie foto’s werd ik door mijn leraar doorgegeven als ‘aanstormend talent’ in een fototijdschrift. Ik stuiter nogal snel, maar heb zelden zo hoog gestuiterd. Het was een bijzondere tijd, een drukke tijd, ik had een gezin, werkte en ging weer naar school. Ik opende mijn eigen studio aan huis en zo werd ‘Zigs Design’ geboren. Ziggy was onze kater (vernoemd naar Ziggy Marley) en ik noemde mijzelf altijd ‘Zigs’ op internet (ik klaverjaste online en was ongeveer verslaafd aan ‘Zoom’, een foto forum).

Nu fotografeer ik nog maar af en toe. Ik wil zo graag, maar het kost me fysiek vaak teveel. Ik mag wel af en toe voor de camera in plaats van erachter en heel eerlijk, ook dat vind ik leuk. Mijn schroom en verlegenheid heb ik op de fotovakschool van me af geschud, met dank aan fotovriend Maikel, we hebben ontzettend veel lol gehad samen en mooi werk gemaakt!

Gister zag ik een klein meisje dat ik echt heel graag een keer zou fotograferen. Natuurlijk willen ze dan je portfolio zien, het mijne staat niet langer online. Ik ging op zoek op een oude harddisk en bladerde digitaal door mijn foto verleden. Best mooi werk, al zeg ik het zelf. Te mooi om te verstoffen op mijn hobbyhok. En dus vond ik dat ik hier best een blog aan kon wijden.

Hier dus een klein stukje geschiedenis, een terugblik van Zigs. Ik heb de naam begraven met het eindigen van mijn bedrijfje. Zigs bestaat niet meer, Zigs is geëvolueerd naar x-Tien. Maar Zigs heeft een erfenis achtergelaten in beeld…

Met dank aan mijn modellen, jullie hielpen mij groeien ❤️