Eindelijk mogen we weer! Het werd tijd ook, Lewis nadert de pubertijd en krijgt daarmee steeds vaker bananen in zijn oren. Ik heb handvatten nodig, ik heb zelfvertrouwen nodig, ik heb training nodig en gelukkig was vandaag de dag dat we weer mochten.

Ook dat is een nadeel van deze Corona tijd, we hadden de derde training net achter de rug toen de boel op slot ging. Gelukkig hebben we daarmee wel een basis gelegd waar ik ook echt veel aan gehad heb. Er is echter een puntje waarin mijn zelfvertrouwen een knauw heeft gehad met onze eerste hond Joppe. Joppe was een nogal eigenwijs exemplaar (leek op zijn baasjes), als ik hem los liet trok hij vooral zijn eigen plan. Aan netjes luisteren en terugkomen deed hij meestal niet. Ik bleef proberen, zette mijn liefste stem op, had de lekkerste worst bij me. Ik had op een gegeven moment acht honden om mij heen staan, maar de onze rende de wijde wereld in. Daarnaast daagde hij me altijd uit door net buiten mijn bereik te gaan staan blaffen. Dat blaffen was trouwens sowieso een dingetje, al op puppy cursus stond ik het grootste deel van de tijd achter de heg. Bij blaffen moest ik hem uit de situatie halen, door achter een heggetje te gaan staan. In theorie hield hij dan op met blaffen en konden we de les weet oppakken. In de praktijk stond ik zo de halve training achter die heg en de andere helft was ik bezig ernaartoe te lopen. Eenmaal door de pubertijd ging hij luisteren hoor, maar ik merk nu dat dat toch behoorlijk wat met mijn zelfvertrouwen heeft gedaan op dit front.

Ik ben dus ietwat onzeker en Lewis voelt dit aan. Loslopen durfde ik nog niet aan, vandaag was dus de vuurdoop. Het was rustig in het park. Wás, dat zeg ik goed, want op het moment dat ik de riem los deed kwamen er van alle kanten honden op ons afrennen. Lewis vond het geweldig, zoveel speelmaatjes! Ik gun hem dat zo, gewoon heerlijk rennen met soortgenoten! Dat is andere koek dan bij het vrouwtje op de scoot, al zijn die wapperende oortjes naast mijn stuurkolom ook onweerstaanbaar natuurlijk. Het ging goed, ik heb een sociale hond en ook eentje die bij me terugkomt. Nu werken aan mijn zelfvertrouwen en gewoon blijven oefenen.

Het was heerlijk even in het park te zijn, zelfs de regen vond ik fijn! Het lijkt erop dat mijn lijf weer een beetje de weg omhoog vindt. Ik heb vannacht voor het eerst in maanden redelijk goed geslapen en dat helpt natuurlijk ook mee. Ik ben dankbaar dat we weer verder mogen en kunnen qua training. Lewis en ik liggen nu beide gestrekt, we zijn alletwee kapot, maar op een goede manier. Ik kijk uit naar onze volgende training!