Goeiemorgen! Goedemorgen allemaal! Of goedemorgen jongens en meisjes? Zie jij een verschil tussen bovenstaande begroetingen? Maakt het je wat uit? Ik denk dat iedereen zou zeggen, alles best, gewoon goedemorgen, helemaal prima. Toch? En dan zet je er een krantenkop bij, ‘LAKS adviseert gewoon goedemorgen iedereen in plaats van goedemorgen jongens en meisjes’ en dan, dan is het niet meer prima, dan staat half Nederland op zijn achterste poten, want die extreem linkse club bepaalt dat de wereld niet langer uit jongens en meisjes bestaat…

Ik geef het eerlijk toe, ik zit me weer mateloos op te winden over hoe oerstom ik sommige mensen vind. En weet je, het is niet eens dat ik niet vind dat sommige mensen doorslaan, want echt ik vind sommige dingen ook te ver gaan, maar in dit geval denk ik, maak je druk. Al maak ik me eigenlijk wel druk. Maar niet over het onderwerp, slechts over de ongenuanceerde reacties.

Ik denk eigenlijk heel simpel, als ik met een simpele verandering van mijn begroeting kan voorkomen dat ik sommige mensen buitensluit, waarom zou ik dat dan weigeren? Ik ontken op geen enkele manier dat er mannen en vrouwen, jongens en meisjes. Ik ontken echter ook niet dat er (steeds meer) mensen zijn die zich noch man noch vrouw voelen. Genderfluïde zijn is iets dat (denk ik) toe zal nemen. Ik vind het persoonlijk een lastig onderwerp, want hoe weet ik (als vrouw) dat ik mij noch man noch vrouw voel? Ik weet niet hoe een vrouw zich moet of hoort te voelen. Ik ben nooit een meisje-meisje geweest, met roze en poppen enzo, maar voel mij verder prima in mijn eigen lijf. Ik weet dat iemand met genderdysforie vanuit zijn of haar diepste wezen voelt dat het lichaam niet past. Maar zij kunnen zich wel als jongen of meisje zien en voelen. Zij worden dus niet bedoeld met bovenstaande. Iets dat de meeste mensen niet begrijpen. Zij wensen zich niet te verdiepen in het hele gender gebeuren. Kijken niet verder dan jongen, meisje en daar houdt het op.

Het kost tijd, aanpassen. Mensen lijken een angst te hebben voor veranderingen. Voelen zich aangevallen lijkt het, maar dat is zo niet nodig. De wereld houdt niet op te bestaan door rekening te houden met anderen, waarom is het zo ontzettend moeilijk voor sommige mensen? Zijn ze bang dat het besmettelijk is? Dat ze zich ineens als hen voelen?

Overigens vind ik hen een rare benaming voor iemand die zich geen man en geen vrouw voelt. Heb is meervoud, zij zijn enkelvoud. Tijd voor een andere benaming, maar goed, ik heb mijn visie de wereld ingegooid en het daarmee van mij afgeschreven. Ik wens jullie (allemaal!) een goedemorgen!