Mooi thema, zo met Pasen, de uitvoering van The passion weer achter de rug.

Ik lees momenteel veel, vooral boeken in de spirituele hoek. Ik ben ervan overtuigd dat er meer is tussen hemel en aarde, maar geloof niet in religie. Ik ben gelovig opgevoed, al besloot ik al op jonge leeftijd dat het niet bij mij past. Gelukkig hebben mijn ouders die keuze altijd bij mij gelaten. Ik herinner me een gesprek met onze dominee, ik was een jaar of veertien denk ik. Ik kon niet begrijpen waarom er een kerk, of een dominee voor nodig was om te geloven. Geloof is iets dat in jezelf moet zitten, daar hoort in mijn ogen geen dwang bij. Verplichte zondagen in de kerk. Bidden omdat dat zo hoort en dwangmatige bijbelteksten, waar niet van afgeweken mag en kan worden en die men in mijn ogen te letterlijk neemt. Waarom zouden eeuwenoude teksten zo zonder enig eigen denkwerk overgenomen moeten worden? Wie zegt me dat in vertalingen geen andere interpretaties zitten? Ik denk dat in sommige delen van de bijbel best een zinnige achterliggende boodschap kan zitten, maar geloof niet in het klakkeloos volgen, zonder aandacht van en voor de gevolgen hiervan. Nee, geloof in de vorm van religie past niet bij mij.

Ik heb echter wel altijd sterk het gevoel gehad dat er meer is. Hield me op jonge leeftijd al erg bezig met het paranormale. Heb mezelf ook altijd al de vraag gesteld waarom we hier op aarde zijn. Religie mag dan wel niet bij mij passen, spiritualiteit past mij wel en dat gaat veel verder dan geloven. Ik geloof niet, ik weet. Soms vallen de stukjes gewoon letterlijk op hun plek. Ik heb het enorme geluk dat ik dat meermaals heb mogen ervaren. Het is echt een innerlijk weten. Een vreugde in jezelf die je in alles laat voelen dat je op de juiste weg bent. Dat je je zielspad volgt. Op dat moment ontmoet je exact de juiste mensen. Trek je precies dat aan dat past. Ik geloof dan ook in de wet van de aantrekkingskracht, in de kracht van het universum, al denk ik dat die werkt vanuit een gevoel en niet zozeer uit slechts willen. En wanneer je de juiste dingen aan hebt getrokken, blijft het aan jezelf hoe je daarmee omgaat.

Ik blijk nogal gevoelig voor dwaling. Volg niet altijd mijn intuïtie. Dat is me al een paar keer duur komen te staan. Mijn vertrouwen in de mensheid is soms te groot en mijn even grote enthousiasme laat me dan in zeven sloten tegelijk lopen. Het heeft me wijze lessen geleerd (al heb ik ook die ook heel vaak over moeten doen). Ik moet leren luisteren naar mijn gevoel, dat het verstand soms echt te boven gaat. Zoals geschreven vertrouw ik soms teveel op andere mensen. Dat niet iedereen de beste bedoelingen heeft en het ego bij sommigen een grote rol speelt heeft me al vaker de kop gekost. Ik weiger echter mensen te wantrouwen. Zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten, dat zegt in dit geval iets belangrijks over mij.

Hoe ouder ik word, hoe meer ik leer vertrouwen op mezelf. Er is altijd wel ergens iets te leren, zelfreflectie is niet altijd prettig, maar wel nodig. We zijn mijns inziens op aarde om haar mooier achter te laten, om goed om te gaan met de bewoners (mens, dier en ook de natuur) en daar kunnen we als mensheid nog heel veel aan doen. Als iedereen daar een beetje aan meewerkt kunnen we samen veel bereiken. En daarom blijf ik deze stukken schrijven. Blijf ik het delen.

Ik heb wat mooie inzichten gekregen tussen al het leesvoer, wat resulteert in een aantal mooie plannen. Ik heb geleerd van het verleden, weet wie ik ben in het heden. Laat de toekomst maar komen!