Bij ons in de buurt is een Decathlon geopend, prachtige winkel, alles wat je maar kunt verzinnen op het gebied van sport hebben ze. Mijn mannen sporten graag, de winkel is niet duur en dus is het als een snoepwinkel, voor mij ligt dat iets anders…

Voor mij is de winkel eigenlijk één grote verwarring; ik vind het leuk als de mannen enthousiast zijn, zie allemaal gave sportbroeken en shirts, trainingsapparaten, sportschoenen en fietsen, maar word dus ook constant geconfronteerd met het feit dat ik daar niets van én mee nodig heb (sterker nog je moet eens zien hoeveel blikken er mijn richting in gaan als ik toch even wil kijken bij de dames fitness kleding (sportkleding ligt ook heel lekker hoor mensen en aangezien ik soms ook best een zweetafvoerend broekje kan gebruiken in mijn met skai beklede elro 😉)). Kan wel leuk met een hip broekie en shirtje in mijn elro gaan mee crossen door de bossen, maar dat is tóch anders en onbedoeld geeft mij dat toch frustraties. Ik wil namelijk ook hardlopen, fietsen en roeien, in zo’n winkel word je met je neus op de feiten gedrukt en mijn neus vindt dat niet zo leuk.

Ik heb daar vaker last van, het blijft zo dubbel. Er zijn zoveel ‘couch patatoes’, mensen die niets liever doen dan ‘s avonds op de bank hangen voor de tv, kan ik dan niet eventjes ruilen, eventjes juist energie opdoen door een uurtje tekeer te gaan op de trappers van een spinning fiets of een rondje rondrennen (als een kreupele eland rondlopen desnoods). Ik mis het zo, op de een of andere manier doet die twee minuutjes hoepelen het toch nét niet voor mij…