Ik ben niet zo commercieel, ik ben redelijk creatief, maar weet niet goed hoe ik mijn creaties in de markt moet zetten. Veel liever geef ik alles gewoon weg, om iemand een momentje geluk te geven. Niets is meer waard dan de oprechte lach op een gezicht.

Dat meen ik, ik maak graag mensen blij! Maar… met een lach kan ik de vaste lasten van mijn geliefde bus niet betalen. Ik spring even een stukje terug in de tijd; deze kneus is een nog onontdekte poëet. Mijn eerste serie schrijfsels heb ik drie jaar geleden gebundeld en in de verkoop gegooid via bol.com. Vorig jaar besloot ik dat dit dan misschien dé manier was mijn bus te bekostigen, ik bundelde een nieuwe serie gedichten (nu voorzien van kleurenfoto’s), liet deze drukken en was de apetrotse eigenaresse van een tweede dichtbundel, genaamd ‘mijn wereld in woorden’. In dit blog schrijf ik veel van mij af, dat doe ik ook in mijn gedichten. Ze gaan over mijn leven met EDS, maar ook over andere dingen die ik meemaak. Het zijn mijn ervaringen vertaald in dichtvorm. Geen moeilijke, onbegrijpelijke poëzie misschien, maar gewoon woorden uit mijn hart. Soms denk ik, nu heb ik echt poëzie gemaakt en dat klopt, juist dát begrijpen mensen namelijk vaak niet.

Maar goed, ik heb dus een tweede boekje uitgebracht. De bus is er gekomen, niet door de verkoop van mijn boekje (of eigenlijk wel, dat boekje kwam bij de juiste persoon terecht en heeft op die manier mij mijn bus gebracht), maar hij is er. De kosten houden alleen niet op bij het bezitten van mijn aandeel vrijheid; de belastingdienst komt, net als de verzekering, maandelijks langs met een opgehouden hand. Ook het onderhoud is niet gratis inbegrepen bij de aankoop. Dat geeft niet, het hoort erbij, maar even terug naar mijn oorspronkelijke plan, mijn boekje en het daarmee bekostigen van één van mijn dromen.

Dit brengt mij op de titel van dit blog, ‘een tikkie commercieel’. Ik moet mijn boekje op de kaart zetten, het is een aanwinst voor iedereen; herkenbare teksten, uit het leven gegrepen. Geen moeilijk gedoe, mooie foto’s en een goed doel (vind ik zelf). Ik heb er mijn hart en ziel ingestoken, ik wil niet ‘bedelen’ om geld, maar het dan echt verdienen en ik verdien het (zei zij met een klein vraagteken, bang het ego een te grote rol te laten spelen). Dus, in dit blog een beetje reclame, even mijn eigen boekje in de spotlight én mijn kaarten! Want daar heb ik een hele serie van gemaakt, kaarten met een lief gedichtje, een eigen vormgeving. Voor elke gelegenheid, zelfs als je even niet weet wat je moet zeggen. Juist wij ‘kneuzen’ weten toch hoe goed zo’n klein gebaar kan aanvoelen? Een ik-denk-aan-je momentje, het doet je toch wat (én, voel je de commerciële drang al). Laat ik nu in mijn spaarzame knutselminuutjes ook nog eens leuke kleine cadeautjes fröbelen voor datzelfde doel!

Dat was ‘m, ik zal jullie niet langer lastig vallen met commercieel gezeik (we hebben tenslotte onze buik wel vol van marktwerking, zeker in de zorg). Maar even reclame maken mag toch? Zoek je iets leuks, denk eens aan deze kneus, zeker in het kader van ‘hou de kneus op straat’…

Oh en denk je, die zou ik wel willen kopen (boekje of kaarten), betaal ik als aanbieding de verzendkosten, dit geldt tot en met 7 oktober (leuk cadeautje alvast voor Klaas of kerst?).