Kerst 2016, ik hou van kerst, van de sfeer, de gouden lichtjes. Niet zozeer het eten en de drukte, zeker niet de ‘verplichtingen’, dus die slaan we over. Met kerst doen we niets bijzonders, mijn mannen zijn er niet zo van. We gourmetten omdat ik dat leuk vind en we drinken een bakkie thee bij de beide ouders.

Zoals gezegd, ik houd er wel van en ik vind het leuk op deze dagen me een beetje op te doffen (zoveel kansen heb ik daarvoor verder niet). Ik heb dus een leuk jaren vijftig jurkje aangeschaft, een zogenaamde pencil dress. Al weken verheug ik me erop, panty uitgezocht, mooie pumps (met hakken), ik was er klaar voor (dacht ik). Gisterochtend dus me in mijn mooie nieuwe stretch jurk gewurmd (zo’n jurkje hoort strak), wow, echt mooi, echt strak enne echt best koud met de leuke korte mouwtjes.

Eerst maar even ontbijten, mijn netste sloffen (haat koude voeten) onder mijn mooie jurk. Ontbijtje was lekker; eitje, croissantje, kerststol, jammie! Ik heb echter een klein probleempje dat obstipatie heet en als gevolg heeft dat mijn buik ietwat uitzet (ietwat als in ik ben ineens drie maanden zwanger qua look) na het eten. Mijn buik inhouden lukt een stuk minder goed nu mijn rug niet meer in standje hol kan (bijproduct van een aantal hernia’s), maar het gaat nog net. De korte mouwtjes zijn wel een issue, op zoek naar een bijpassend vest (of jasje) dan maar (verhult direct de buik).

Jurk – check, jasje – check, panty zonder ladders (ik bijt weleens nagels (om de haaltjes eraf te halen) en dat gaat nogal eens mis bij het heel aantrekken van de panty) – check en last but not least mooie pumps (met hakken) – eh bijna check. Dat is ook een dingetje, ik kan niet op hakken lopen, tenminste niet als de hakken niet aan laarzen vastzitten. Pumps en ik hebben nooit een goede band gehad. Toch wil ik ze aan en ik heb twee opties; suède met hogere hak (ik loop tenslotte maar zelden) of nepleer met iets lagere naaldhak. De eerste had ik wel vijf minuten aan alvorens te beslissen dat vanwege mijn vandaag aanwezige pinguïn loopje gecombineerd met mijn naar binnen wiebelende knikknietjes, dit geen succes was. Op naar schoenen nummer twee (die al wankelend richting auto toch iets aan de grote kant bleken). Al in de auto voelde ik dat ook dit niet een goede match was.

Bij mijn schoonouders aangekomen strompelde ik naar binnen en plofte op de dichtstbijzijnde stoel neer. Inmiddels voelde ik mij een zeer nette, doch ingesnoerde rollade. Ik ben niet de dikste, maar had echt het idee dat iedere aanvulling op mijn ontbijt een extra rol toevoegde. Op weg naar huis besloot ik dan ook dat de mooie jurk in de kast blijft tot er twee kilo minder om van te houden aan mijn lijf zit (of ik ergens heen kan zonder de verdere dag te eten). De schoenen blijven ernaast (tenzij ik een dagje slechts rolstoel heb), gelukkig waren die een koopje. Ik heb een gave, ik weet feilloos elke voeg te vinden met mijn naaldhakjes (de voegen zijn weer schoon, dat dan weer wel), blijf erin hangen en val vervolgens bijna op mijn snoetje (zeer charmant). Nee, hakken zijn ook voor ín de rolstoel muts, niet om op te lopen…

Is er dan echt nergens kleding te vinden die a) mij eruit laat zien als een vamp (ook als ik zit!), b) lekker zit (én ligt) en c) betaalbaar is?! Ik kan toch niet de enige zijn die hiermee zit? Ik ben denk ik slechts half vrouw, ik wil wel, maar het lukt net niet. Ik heb hulp nodig, Fred waar ben je als ik je nodig heb?

Vandaag heb ik dan ook maar gekozen voor een (volgens mijn moeder veel te kort (‘je bent tenslotte geen twintig (of dertig) meer’)) stretch jurkje (enigszins buikverhullend) mét vest. Niet het chiqueste, maar het zit (en ligt) wel lekker. Een joggingbroek met kerst gaat me toch net te ver.