Ik lijk wel een peuter met vlekjesziekte, de vijfde of zesde ofzo. Naast alle EDS perikelen ben ik gezegend met psoriasis, een huidaandoening die gepaard gaat met ontstekingen en daarmee dus vlekjes (geschilferde exemplaren).

Mijn huid is altijd al gevoelig geweest, droog, allergisch, problematisch. Bij vlagen heb ik last van uitbraken, maar het leek best aardig te gaan. Te vroeg gejuicht, ik ben een ‘wandelend’ vlekjesmonster. Vanmorgen toch maar een bezoekje aan dok gebracht om het groeiende aantal plekken te laten checken (ik heb ooit een verkeerde plek op mijn romp gehad en werd tot een paar jaar geleden gecheckt door de dermatoloog), maar het lijkt gelukkig op deze onschuldige (maar vervelende) aandoening.

Armen, benen, buik, rug en het meest vervelend hoofd, de plekjes ploppen als paddestoelen uit mijn lijf. Het is herfst, het weer blijft gelukkig zomers, maar de herfst treed gewoon in op mijn lijf. Het jeukt en ik trek zo letterlijk het haar uit mijn hoofd. Ik moet op vakantie, zo lees in op mijn beste vriend, internet. Naar de dode zee, zon, zee, rust en ontspanning. Tja, als de internet dok het zegt moet het toch waar zijn 😉.

Stress schijnt een ‘trigger’ te zijn, ‘ik heb toch geen stress?’ zei ik vanmorgen tegen een vriendin om vervolgens uit te wijden over de plannen voor Facing EDS, over de frustratie tijdens de verbouwing. Eh nee… of toch wel een beetje misschien? Ik krijg hormoonzalf, maar ben daar niet zo’n fan van, dus (Google is je beste vriend) maar iets anders besteld. Ben benieuwd of het helpt (het is duur genoeg).

Straks na de verbouwing (en alle Facing EDS plannen) toch maar even een dagje sauna plannen, ontstressen, detoxen, prednisonnen (mijn gewrichten doen ook lekker mee), back to basic (whatever that may be).