Ik kwam deze uitspraak van ‘Rumag’ tegen in mijn herinneringen op Facebook. Voor veel mensen een grappige uitspraak en niet meer dan dat. Voor veel van mijn lotgenoten en zeker ook voor mijzelf een uitspraak in de categorie ‘raar maar waar’.

Ik kan mijn armen redelijk gebruiken zolang ik ze maar niet op hoef te tillen. Zo kan ik als ik mijn armen steun op mijn schoot en mijn telefoon steun op mijn benen best een blog typen en wat neuzen op internet. Lastiger wordt de laptop, dan mis is al snel steun. Nog lastiger is het kammen van mijn haar, mijn haar wassen of (eentje uit de categorie bijna onmogelijk) mijn haar in een paardenstaart doen. Dat laatste doe ik dus maar niet (het hebben van Spock oren van formaat weerhoudt mij hier eerlijkheidshalve ook van).

Het is lastig, mijn ‘Inner Leco’ wil ook weleens iets leuks qua kapsel. Het komt dus weleens voor dat ik vol goede moed voor de badkamerspiegel sta, met warrige bos ontploft stro. Je haar paars verven en terug blonderen is niet de beste manier van haarverzorging en douchen én föhnen is teveel van het goede. Mijn haar droogt dus meestal liggend en daarmee creëer je geen Leco-waardig haar. Voor de badkamerspiegel dus, de stijltang aangesloten binnen handbereik. Borstel op links, stijltang op rechts, telefoon met instructies in het midden, balancerend op de wastafel (het basisstation van de stijltang neemt het kastje al in beslag).

Ik borstel en draai (zonder krulborstel want die zat bij poging één al vastgedraaid in mijn blonde lokken) maar het gaat eerder springen dan krullen. Mijn haar springt beduidend hoger dan ikzelf ook, springt er toch nog iets in mij. Waarom geen krultang vraag je je misschien af, nou die vindt altijd mijn oor, dat dan rood is zonder spannende verhalen. Ook de auto-kruller is geen succes. Het komt erop neer dat ik mijn armen niet lang genoeg omhoog kan houden, mijn handen en polsen niet in de gevraagde richting willen bewegen en ik gewoonweg bloedje onhandig ben, in dit opzicht in elk geval.

Daar zit ik dan (ook staan is een uitdaging in dit opzicht), ingestort op het toilet. Dankzij de haarlak, een beetje corrigerend water en een vrij makkelijk, korter geknipt laagjes kapsel, kan ik er enigszins mee door. Aan de voorkant, want de achterzijde laat ik voor wat het is, plat. Ik moet na dit avontuur toch weer liggen alvorens ik de deur uit kan voor een boodschap of twee. Je moet er wat voor over hebben zo’n net niet Leco look 😉…