Het is wat stil op mijn blog. Niet omdat het stil is in mijn wereld, eerder het tegendeel. Ik ben druk, ontzettend druk. Er zijn ontzettend veel dingen gaande, kansen die te mooi zijn om te laten schieten. En zo ben je het ene weekend in Breda voor een fotoshoot voor Facing EDS en zit je het weekend erop in Amersfoort op de beurs. Het is wat veel, vooral zo achter elkaar, maar wat moet dat moet.

Vorige week vrijdag toog ik met Mariska naar Amersfoort om onze Ixxi op te bouwen voor Facing EDS op Kunstbeurs Nulllll. We hadden er een standje, een mooie mogelijkheid EDS bij een ander publiek onder de aandacht te brengen. En om wat contacten op te doen binnen de kunstwereld. We moeten netwerken om expositieruimte te vinden, om hulp te krijgen van fotografen en natuurlijk om weer wat extra aandacht te genereren voor EDS, want dat blijft ons hoofddoel. Het was even puzzelen, maar we kregen het voor elkaar. Twee puddinghoofden weten meer dan één en zo was onze ‘stand’ klaar voor actie.

Ik kon vrijdag niet met Alex op stap, Alex paste niet dus ging ik met geleende Emotionwielen op pad. Zelf rollen kan ik gewoon echt niet en een duwer had ik niet. Bij het even een foto maken voor Facebook draaide ik wat overenthousiast aan mijn geleende emotionwiel en zo kukelde ik met stoel achterover. Een oeroud mechanisme nam het over en zo werd ik breed lachend als een boer met kiespijn weer op mijn voor de gelegenheid aangetrokken hakken getild door de aangesnelde omstanders. Pijn? Welnee, komt wel weer goed…

Manlief kwam me gelukkig ophalen (dat was sowieso al de planning) en eenmaal in de bus naar huis voelde ik al dat rug en nek niet zo jofel waren. Een slechte nacht volgde, maar geen tijd om erbij stil te staan, er stond meer op het programma. Ik nam namens moeders en mij deel aan de plaatselijke bazar. Dar komt meestal vooral neer op ouwehoeren met helpende broer en zoonlief, lootjes kopen voor het rad van avontuur en een paar mensen van vroeger te woord staan. Altijd gezellig, al was het deze dag vooral pijnlijk en door de extra pilletjes ietwat waziger dan gewoonlijk.

Zondag bracht ook geen rust, want ik moest Facing EDS vertegenwoordigen op de beurs. Manlief was gelukkig weer mee als steun en toeverlaat (onderschat deze hulp niet) en ik had genoeg te doen. Ik heb de mensen getackeld en sommigen bijna aangereden, maar het verhaal kwam over. Iedere persoon die weet wat EDS inhoudt en doet is winst. Mijn presentatie liep compleet anders dan gepland, maar ach, dat ben ik. Ietwat chaotisch, impulsief, maar ook zeer overtuigend en enthousiast.

Maandag mocht ik voorzichtig instorten. Dinsdag werd niet veel beter en woensdag ook niet. Mijn nek en rug werden ook niet veel beter en de toenemende hoofdpijn en misselijkheid baarden me toch wat zorgen. Daarom toog ik donderdag naar dok, niet dat ze daar veel voor (en met) mij kunnen, maar ik weet graag waar ik aantoe ben. Dok drukte wat en vroeg wat en constateerde dat mijn bovenlijf toch een beste klap hadden gehad. Er zijn wat onderdelen gekneusd en beurs, de hersentjes die altijd doordraaien zijn waarschijnlijk ook lichtelijk door elkaar geschud. Ik moet dus rust houden. Meer rust dan normaal. Meer rust dan de twintig uur die ik al rust, pfffff.

Ik hou me eraan (als het kan). Ik hou mijn resterende hersencellen graag gezond, ze zijn mij lief. Mijn doel de komende weken heb ik daarom maar gesteld op het kijken van de hele serie Marvel films, eindelijk op de goede volgorde. Past wel bij mijn gevoel een super woman te willen zijn. Iemand een strak pakje te leen?