Ik heb geluk, ben een gelukkeling, las ik ooit op een ‘Loesje’ poster en dat ben ik, een gelukkeling.

Ik zal even uitleggen, ten eerste ben ik dat door mijn ‘supportteam’ in en rond huis. Manlief, die zonder zeuren (meestal 😉) heel veel taken thuis op zich neemt, ik bedoel hij werkt veertig uur, reist er een stuk of 15 en komt thuis in een puinbende, als hij pech heeft en ik een slechte dag, om daar dus ook nog even door te ‘moeten’. Ook zoonlief ontkomt niet aan de nodige hulptijd voor moeders, er zijn dagen dat hij me serieus dingen aan moet komen draven omdat ik mijn ene pootje niet voor het andere kan krijgen, hij draaft (soms met enige begrijpelijke tegenzin) toch maar voor me.

Ik kijk dit alles met enig schuldgevoel aan, vertwijfeld tussen de goede raad van mijn vele ‘internetgoeroe’s’ en mijn eigen gevoel. Ik moet liever voor mezelf zijn, makkelijk gezegd als ik vertwijfeld kies voor blijven liggen maar in mijn oor allerlei stemmetjes hoor kwetteren dat het een ‘takkebende’ is in de keet.

Ik dwaal af, het rijtje is nog niet klaar, gelukkig 😉. Mijn paps die zijn dagelijkse wandeling langs ons huis maakt om ons hondebeest uit te laten, mams die op stand-by staat met strijkijzer en bezem (mams en ik, die zo moeilijk om hulp vraagt, maakt een gevoelige en soms ietwat explosieve combi, maar zeker niet minder gewaardeerd!) en mijn ook zeer gewaardeerde vriendinnen (oud én nieuw) die mij bijstaan in het woud van vragen, adviezen, onzekerheden en andersoortige issues.

Gelukkeling dus, zo voel ik mij oprecht! Ik heb een support system en zonder zou ik het niet redden, fysiek en mentaal niet. Daarbovenop heb ik ook nog eens het geluk dat een aantal mensen besloten heeft mij te ondersteunen in mijn zoektocht naar vrijheid. Zoals al eerder beschreven dank ik daar mijn inmiddels onmisbare bus aan, mijn uitweg uit het doolhof genoemd achtertuin. Ik heb hem inmiddels een maand of twee en ben al meer buiten geweest dan in de twee jaar ervoor, dat zegt genoeg toch? En nee, ik ga echt niet iedere dag uren op pad, dat zal nooit lukken, maar een uurtje Action (of Decathlon 😉) is voor mij al fantastisch.

Een gelukkeling! En nu kregen we ook nog eens een top achteruitrijcamera gesponsord voor in onze bus, voor meer veiligheid, geweldig toch?! Dat herstelt toch echt je vertrouwen in de mensheid, een beetje, gekken hou je vrees ik altijd.

Dus, bij deze even reclame, Orlaco bedankt, een absolute warme douche, ook voor mijn andere sponsors en support team, oprecht en meer dan verdiend!