Jawel, het is zover! Deze kneus staat in de Margriet (en ‘loopt’ nu even over rozen)! Al een maand of drie geleden schreef ik een stukje over de fotoshoot. Daarna was het vooral veel geduld, ik had een en ander gezien op het kleine schermpje van de camera, had het volste vertrouwen in de fotografe (Iris Planting, echt een topper!) en de styling (Sadia Veenstra) en visagie (Astrid Timmer), maar ja, het is wel ikke hè, diegene die mij ‘s morgens vriendelijk doch enigszins verkreukeld in de spiegel toe lacht (ja, lachen doe ik meestal wel, tenzij de kreukels mega zijn, dan kijk ik ietwat vertwijfeld terug…).

Zoals al eerder geschreven, die dag was geweldig. De mooie krullen (is mijn haar echt al zo lang), stoere kleren (gave kleuren en die laarzen heb ik inmiddels zelf ook maar aangeschaft), goede kleuren op het snuutje en dit alles aangevuld met een fiks aantal complimenten van de dames (en de blik van manlief 😉) haalden het beste in mij boven. Ik vind niet vaak een foto van mezelf mooi, ik bedoel, ík sta erop, maar toen ik net deze onder ogen kreeg was de smile op geen enkele manier van mijn smoel te krijgen. Ik heb serieus kramp in mijn kaken. Voor het eerst zie ik mezelf eens als een mooie vrouw, goh klinkt lekker arrogant zeg. Zo bedoel ik dat niet, ik zie gewoon een keer niet ‘plain, old me’, ik zie iemand die straalt, ik zie degene waarvan ik hoop dat anderen die ook zien (ok, het is nu wel duidelijk, ik heb wat issues met betrekking tot zelfvertrouwen op dit gebied).

Dat is een cadeautje dat ze me gegeven hebben, een dag die niemand meer afpakt met een resultaat waar mijn mond van openvalt. Dít is het gevoel dat ik de mensen die ik fotografeer(de) altijd wil(de) geven. Dat is hét teken dat jouw foto geslaagd is, met stip! Dat gevoel is geweldig als fotografe, maar dus ook als ‘model’.

Dit smaakt overigens absoluut naar meer haha, binnenkort hebben mijn oud fotovakschoolmaatje en ik, samen met mijn kapster een ‘date’ voor meer leuke, gekke en bijzondere foto’s. Ik ga mij inschrijven als kneuzen model (is ook vraag naar) en heb een ‘portfolio’ nodig. You never know waar het schip strandt 😉. Er staat in ieder geval nóg een bijzonder leuk, maar ook zeer spannend traject op de planning, waarover later meer (ergens in oktober denk ik). Én ik heb wat vislijntjes uitliggen bij een aantal bladen, want tja, geef deze stier een doel en ze gaat ervoor, met volle kracht vooruit!

Voor nu, interesse in het volledige artikel? Margriet nummer 35, meet ‘de kneus’…