Een lange reis naar het warme zuiden van Frankrijk. Waar ik vroeger altijd chauffeurde, is manlief nu de klos. Mijn aandeel bestond uit ons Duitsland in sturen en daar hield het op. Verder zat/lag ik te suffen en naar buiten te staren (meerijden is nog vermoeiender!). Ingepakt met kussens (ze lagen echt overal), voetjes in de knoop (om mezelf tegen te houden klem ik alles in de knoop) op het dashboard, ach het was zo te doen. Stoppen en plat (we hebben een bedje mee in de bus, dus op de parkeerplaats lig ik plat (wat me jaloerse blikken oplevert van de ‘liggers op de bankjes’ én veelzeggende blikken van de rest (kijk daar dan lui wezen)). Boeien, mijn rug heeft het nu eenmaal nodig!

– ‘de kneus was here’ –

Onze eerste stop was net buiten Dijon, een prachtig hotelletje, knus, typisch frans en oh zo rustig. Een mooi begin van ons Franse avontuur! Ik besloot de rolstoel maar in de bus te laten (maar goed ook, we zaten op verdieping 1, zonder lift, ik vergeet nogal eens te melden dat ik kneus ben), het was niet zo groot, dat lukte me wel. Allemaal moe van een lange rit gingen we op tijd naar bed. De volgende ochtend bleek er een Pokémon aan het ontbijt te zitten, die moest natuurlijk even gevangen worden door zoonlief. Lekker ontbijtje (ik ben dol op croissants!) en weer op weg. Nog 400 kilometer te gaan.

– nous sont arriver! –

Op de camping! We werden allervriendelijkst welkom geheten en naar onze caravan gebracht. Voor het eerst hebben we een mindervalide stacaravan gehuurd en ik moet zeggen het is goed geregeld. De elro past erin, er is een douchestoel, overal stangen en een grote slaapkamer. Overal schuifdeuren en een oprijplank naar de veranda, echt top! De mensen hier kijken hun ogen uit, de kneus loopt het ene moment, waggelt het volgende en dan ineens zit ze in een elro. Ik ben een bezienswaardigheid (weet niet of het door de elro komt of door het decolleté in mijn zomerjurk 😉)!

– ‘de kneus on avonture’ –

Vandaag op zoek naar de supermarkt, uit vorige expedities weten we dat dat de ‘intermarché’ is en dat die zich meestal net buiten het dorp bevindt. Geen tom -tom, gewoon hoppa, gaan! Eerst naar het dichtstbijzijnde dorpje. Een serieuze hobbelweg alwaar we net doen of we Engelsen zijn (de rechterkant was onbegaanbaar). We hebben het dorp van alle kanten bekeken en doorkruist, maar geen ‘intermaché’, wél veel steile weggetjes en dubieuze huisjes.

Op naar dorp nummer twee. Deze staat vaak op de borden en in mijn beleving moet dat dan betekenen dat het groter is, kneuzenlogica. We volgen de borden (weigeren nog steeds hulp van Tom) en komen op een bijzondere weg, eh weggetje is het eigenlijk. Zeer smal, diepe geulen langs de zijkant en zeer steil! Een waarschuwingsbord helling 21% houdt onze diesel niet tegen, omhoog, met het zweet in de bilnaad en klotsende oksels, dat wel. Prachtig uitzicht bovenop de berg is onze beloning, bij tegenliggers is het zeer spannend, een ‘raken we de rotsen al’ (gelukkig de rots en niet de afgrond, zonder vangrail), als je erop bent, moet je er ook weer af, dat is een zekerheid, dus met haarspeldbochten terug omlaag alwaar we daar uitkomen waar we heen wilden, mooi toeval!

Het centrum gevonden (invalide parkeerplaatsen zat hier, maar de kuilen, stoepranden en straten zijn iets minder kneus-proof), nu de supermarkt nog. Smalle straatjes, fotogenieke huisjes (volgende keer grote camera mee!), veel zebrapaden én een bord ‘intermarché’, gevonden! Boodschappen gedaan (altijd meer dan je denkt) en de hele zooi terug naar de auto en die stond eh tja, waar ook alweer? Niet hier en niet daar en die straat was het ook niet. Heuvel op en weer af, straatje links en eentje rechts, de kneus is weer eens de weg kwijt, dit keer gelukkig mét aanhang (zuchtende puber met zware boodschappentas en manlief met zeer donkerblauwe teen dankzij een close encounter met een putje in het zwembad), het komt goed, we komen er wel (ooit). Blijk ik gewoon een keer gelijk te hebben qua richting, dat mag in de krant!

Terug maar instructies gevraagd aan Tom, die ons wederom over de berg stuurde (al was deze weg iets breder en mét vangrail), weer een prachtig uitzicht. Het was een interessante dag, wat is vakantie toch heerlijk en mijn lijf is niet zonder pijn, maar toch een pilletje minder als thuis en dat is fijn