Het was een warme dag in de Provence (gelukkig is de luchtvochtigheid hier niet zo hoog), er geldt dan ook een hittewaarschuwing hier. De thermometer gaf in de schaduw 32,9 graden aan, in de zon dus wel een graad of 35 en wat doen de domme Hollanders? Met z’n allen in de zon, iedereen hier houdt siësta en wij ‘genieten’ als kreeften in een pan.

Onze dag begon met even ‘bijkleuren’ aan het zwembad (oh wacht, dat is mijn dag, ik heb namelijk een bloedhekel aan zwemmen, zeker met dat koude water hier), mijn dag begon daar dus mee, mijn mannen liggen in dat koude water met hun balletje (in meervoud dus hihi). Ontbijten, smeren en gaan, nu de zon nog niet op zijn felst is. Zoonlief vraagt dagelijks aan ons badmeesters of hij al bruin is (hij begon echt als een Engelsman en wordt nu langzaam maar zeker een beetje melkchocolade bruin, manlief bereikt status pure chocola), dat is een doelstelling, maar het blijft smeren en meer smeren. Ikzelf sla blijkbaar steevast ieder jaar weer dezelfde plekken over, de randjes van de bikini zijn weer rood (maar mijn hoofd vertoont gelukkig geen vergelijk met een brandweerauto deze keer).

Tegen half twee is het tijd voor een broodje, even liggen (ik loop naar het zwembad (wel 50 meter van hier) en dat ben ik niet gewend) en dan op verkenning. Vandaag richting Mallemort (daar is een gek vermoord). Ons doel: de grote supermarkt én de ruïne op de top van de berg. Dit keer zijn we slim, eerst beide zoeken, dán parkeren. Zo gezegd zo gedaan, de bus staat veilig bij de intermaché (geen gezeul met boodschappen) en wij hobbelen te voet (en met mijn Quicky, de elro blijkt hier niet tegen bestand) naar de berg.

Een mooie wandeling (mam, ik heb zere tenen, wandelen met slippers doet dat als je het niet gewend bent), ik ben Holly Hobbel in de haro, maar leuk dorpje. Veel zebrapaden hier (en ze stoppen ook nog), veel kneuzenplekken, maar ik blijf een bezienswaardigheid. Manlief krijgt een opgestoken duim van een Fransman (of was ie voor mij bedoeld?) en wij ploeteren voort. Er wacht ons een uitdaging, een mega bult, de weg is bezaaid met kiezels, geen asfalt te zien. Manlief slipt omhoog met mij voorop, op een gegeven moment staat hij horizontaal achter mij (en ik hoop maar dat hij niet uitglijdt en ik achterover naar beneden raas), de heren hebben hierbij overigens beeld en de grootste lol. De ruïne blijkt een stapje te hoog voor mijn Quicky, hij heeft zich dapper door alle hobbels geweerd (wielen van staal), maar een trap, daar doet hij niet aan. Ik natuurlijk wel, ik laat me verrek toch zeker niet door vijf treden van mijn beloofde uitzicht beroven? Ik klom als een ware bergbeklimster (aan de hand van zoonlief trekkend) omhoog en daar was het, een prachtig uitzicht over de streek. We zagen de intermaché (en de bus) van grote afstand (shit, dat moeten we dus ook weer terug).

Ik was vandaag wakker en had de ‘grote’ camera mee, maak een foto, nog eentje, kaart vol. Serieus? Goede voorbereiding… Kaart gewist, foto opnieuw (reconstructie) en terug op weg naar de bus. Straatje links, straatje rechts, weer eentje links (komt het bekend voor?), uiteindelijk een bord, jawel, hier is het! Grote supermarkt (zo eentje met wasmachines te koop), vreselijk koud (mevrouw koukleum heeft echt minimaal 25 graden nodig), snel boodschappen doen (en het belangrijkste vergeten) en terug naar ons huisje. Overigens hebben ze hier een speciale kassa voor kneuzen (en zwangere vrouwen (vallen in dezelfde categorie blijkbaar), je mag dan dus gewoon eerst!) Koken? Eventjes niet, halen dan maar.

En nu? Nu is de pijp leeg, de pap is op, drie man (eh twee en een vrouw) voor pampus. Straks even musical kijken en dan klaar, morgen is er weer een dag vol avontuur!

Bonsoir mes amies!