Ik ben dol op het nieuwe televisieprogramma ‘Het perfecte plaatje’, vooral Kim vind ik geweldig! Heerlijk mens, humor, zelfspot, eerlijk en een tikkie gek. Ze weet hoe ze zich moet opstellen voor de camera en weet ook best haar weg erachter. Afgelopen week was de opdracht een selfie en dat is ook de thuisopdracht. Nu wil ik ook meedoen, dit is mijn kans een mooie lichtere camera te winnen!
Het is best lastig een goed zelfportret te maken, vooral ook nog een creatieve en zeker als je zo beperkt bent in je fysieke doen en laten. Als ik iets gedaan heb moet ik daarna vooral veel laten. Maar je moet er iets voor over hebben, dus ik laat me niet kennen en begon gister vol goede moed. Camera, check, statief, check, model, eh half check. Dit model is moe en dat kun je zien helaas. Mijn oog gaat namelijk automatisch op standje half open (en half dicht), dat is jammer, maar het is niet anders. We hadden mooi licht in de kamer, daar moest ik gebruik van maken. Rolstoel klaargezet (ik wil mijn inzending dat stukje beperking meegeven), leuk idee in mijn hoofd en statief klaar. Dit vergt mijn groothoeklens, maar het is vrij lastig die in een hoek boven mijn hoofd te zetten en ook nog scherp te stellen.
Ik heb geen afstandsbediening en moet dus echt rolstoel in en weer uit. Dat vindt mijn lijf niet leuk, het gaat dan ook hard in protest. Het resultaat was enigszins teleurstellend, het licht was prachtig, de setting was goed (het haar absoluut niet) en de foto’s waren onscherp. Helaas pindakaas, nieuwe poging, nieuwe kansen, nieuw geluk.
Vanmorgen toog ik met mijn kersverse assistente (mijn vriendin wilde gelukkig met me mee) naar een oude spoorlijn voor poging twee. Nee, geen treinen, ik blijf graag nog een tijdje hier op aarde. De rolstoel op de spoorlijn (het spoor geeft de beperking weer), ik in alle richtingen (met ontsporende knieschijf) gebogen voor de juiste hoek, vriendin in de stoel als test en dan ikzelf. We hebben verschillende poses geprobeerd, achter het hek, de wal en bijna in het schip. Ik begaf mij op een glibberig steigertje, moest langs mijn op statief staande camera naar de rolstoel en toen erin. Bijna in de plomp, gelukkig niet helemaal. Letterlijk op glad ijs (een plas bevroren water), schaatsen met stoel gaat prima.
Best leuke foto’s, een hele leuke ochtend, maar het is het nog niet. Dus morgen nog een poging, het heeft wat voeten in aarde deze opdracht, maar het zal me lukken!
Welkom in de wereld van een kneus 