Klinkt als de titel van een kinderboek ofzo, de avonturen van het groene monster. Zou ook best een boek hierover kunnen schrijven. Het groene monstertje is iedereen bekend, je maakt mij niet wijs dat je nooit een klein steekje jaloezie hebt ervaren. Je wilt het niet, want het is een maatschappelijk ongewenst gevoel, maar het is denk ik een volledig normaal iets.

Jaloezie en afgunst worden vaak verward, maar het een is niet het ander. Bij afgunst gun je een ander iets niet, bij jaloezie zou je willen dat je iets zelf ook zou hebben. Het grote verschil zit in het kleine woordje, ook. Ik gun iedereen alles, echt waar, ik gun iedereen een mooi en gelukkig leven, zonder zorgen, dat leven gun ik mij ook. Ik ben best weleens een tikkie jaloers, op mensen met een goede gezondheid, mensen die gewoon alles kunnen, die niet na hoeven te denken over hun dagindeling. Op gewoon kunnen lopen, kunnen dansen, dagjes weg kunnen. Op mensen die geen pijn hebben, het zijn zulke simpele dingen. Dingen die je voor lief neemt, waar je (gelukkig) niet over na hoeft te denken. Dat ik daar een tikkie jaloers op ben wil niet zeggen dat ik het anderen misgun, het wil slechts zeggen dat ik het mezelf ook gun.

Tegenover deze gedachte heb ik gelukkig direct een grotere gedachte. De gedachte dat het altijd nog veel erger kan. Ik ben op dat moment onwijs dankbaar dat ik nog dingen kan ondernemen. Ik mag leven, de dankbaarheid overheerst het groene monstertje. Ook dat maakt het verschil, dankbaar zijn voor de dingen die je wel kunt overheersen en zetten je weer met je beentjes op de grond. Dankbaarheid maakt dat jaloezie niet omslaat in afgunst.

Het lijkt soms alsof ‘negatieve’ gedachten niet mogen in onze maatschappij. Alles moet licht zijn, vrolijk, positief. Ik ben van nature een uiterst positief persoon, maar ook ik heb een duister kantje. Het groene monstertje is mij niet vreemd, soms zie ik het vanuit mijn ooghoek voorbij schieten. Zie ik zijn staartje achter de kast zwiepen of zijn duivelsoortjes boven de stoel uitsteken. Het monstertje is best lief hoor, als je het toelaat, je vinger uitsteekt en het achter zijn oortjes krabt. Het laat je zien waar je stiekeme verlangens liggen, het houdt je een spiegeltje voor. Durf erin te kijken, omarm het en laat het los.