Vandaag drie jaar geleden startte ik met dit blog, een beslissing die mij veel gebracht heeft. Bloggen heeft mij geholpen in het acceptatieproces, voor zover je van zoiets kan spreken. Het opschrijven van wat mij bezig houdt helpt me mijn gedachten te ordenen. Ik zou die schrijfsels natuurlijk ook voor mijzelf hebben kunnen houden, maar ik vind het ergens toch wel een mooi idee dat misschien in de toekomst iemand iets van mij leest en zich afvraagt wat voor persoon deze verzameling van letters de wereld in heeft geholpen.

Dat is ook een van de redenen dat ik mijn dichtbundels heb laten drukken; je laat iets achter van jezelf voor de toekomstige generatie(s) en dat vind ik mooi. De reden dat ik mijn eerste blogs heb gebundeld en heb laten drukken is een andere. Ik zal niet ontkennen dat het onwijs leuk en vleiend is dat mensen geld uitgeven om iets te lezen dat ik geschreven heb, maar het is nooit mijn intentie geweest ‘rijk’ te worden hiervan. Dan zou ik het trouwens ook niet goed aangepakt hebben, want mijn blog kost nog altijd meer dan het oplevert 😉.

Drie jaar geleden had ik nog nooit een ‘zinnig’ stukje geschreven. Ik had dan wel de opleiding schriftelijke communicatie met goed resultaat afgesloten, maar voor ik de in mijn studie mijn opgedane kennis echt in praktijk kon brengen was is als een walvis gestrand en veroordeeld tot mijn bed van violen (zonder violen). Mijn eerste stukje was een primeur en een ‘eyeopener’. Ik had nooit gedacht dat mijn blog zo groot zou worden. Ik sprong een gat in de lucht toen ik 250 volgers haalde. Inmiddels ben ik de 2500 gepasseerd, heeft mijn blog ook bijna 2450 likes (niet dat ik het daarvoor doe, maar het is wel leuk) en heb ik een trouwe groep lezers opgebouwd.

Ik wil jullie bij deze bedanken voor jullie steun, ik schrijf gedeeltelijk zodat ik jullie kan laten zien dat je niet alleen bent in veel dingen die je doormaakt, maar jullie reakties geven ook mij steun. Ze laten mij weten dat ook ik niet alleen sta in mijn onzekerheden, in mijn interne gevechten. Het schrijven van dit blog heeft deuren geopend waarvan ik nooit gedacht had dat ze open zouden gaan, of deuren die verborgen zaten achter een dikke laag stuckwerk.

Ik heb al schrijvende mijzelf gevonden en ach, wie weet komt er nog wel een verzameling in druk. Er zijn nog meer dan genoeg artsen te overtuigen, familieleden te informeren en mensen te inspireren. Op naar het 5-jaar jubileum en de 5000 volgers 😉.

Dank 😘!