Ik deed het weer, ik scrolde langs de berichten, klikte erop. Dom! Ik heb een mening en uiteraard kon ik het weer niet laten hem te laten horen, nog dommer. Ik lig me hier weer druk te maken over al die mensen die zich vooral niet druk maken over onze omgang met onze planeet. Pleur alles lekker van je af, maak je vooral niet druk om de gevolgen, het heeft toch geen zin…

Ik kan me er vreselijk over opwinden, de hypocrisie in deze wereld. Ik kan me opwinden over het egoïsme dat deze maatschappij tentoonstelt. ‘Als ik maar op tijd kom’, ‘als het mij maar niets kost’, ‘ons kleine landje helpt niet’. Nee, ons kleine landje gaat in het geheel het verschil misschien niet maken, maar ergens is er een kantelpunt en op dat punt kan één iemand wel hét verschil betekenen.

We pleuren onze rotzooi massaal van ons af, geven de schuld aan de jeugd. De jeugd die aldus deze mensen wel wil staken voor het milieu, maar er niets voor op wil geven. Zijn wij volwassenen beter? Ik denk het niet, ook wij pleuren de rotzooi van ons af en maken ons vooral niet druk om de toekomst van onze planeet. Of een beetje, als het uitkomt. Gemak dient de mens en ja, ik ben soms geen haar beter. Ik ben me er wel steeds meer bewust van en dat is een begin.

Misschien zijn het speldenprikjes, maar ook veel speldenprikjes hebben invloed. Prik ze maar eens in je arm, zien of het effect heeft. Ieder individu heeft de macht om de wereld te veranderen, alle beetjes helpen.

Misschien heeft dit stukje de kracht om een klein beetje bewustzijn te genereren, een klein beetje invloed op de denkwijze van iemand. Misschien ben ik dan toch een kleine influencer, geef ik iemand een speldenprikje en veroorzaken we samen een klein beetje verandering in positieve zin.