Met open mond lees ik het artikel op de pagina van de NOS over de achterstand op herkeuringen bij het UWV met de kop ‘Tienduizenden zieken thuis met uitkering, zonder controle UWV’. Ik hoef het bericht al niet te lezen om te kunnen voorspellen hoe mensen op dit bericht gaan reageren en ik heb gelijk. De mens op zijn best, een en al veroordeling van de profiteurs en waarom ‘wij’ daarvoor op moeten draaien. Het is ‘wij en zij’, een paar weerwoorden van de mensen zoals ‘wij’, maar de schreeuwers overheersen.

Met zo’n kop boven een artikel weet je al dat dit soort reakties gaan komen. Het suggereert dat al deze mensen thuis zitten omdat ze lui zijn of geen zin hebben om te werken. Ik vraag me af hoe het kan, hoe is het mogelijk dat 180.000 mensen (volgens de artsen zijn er zoveel mensen afgekeurd terwijl ze verbetering verwachten nog niet herkeurd) op deze grond afgekeurd? Er is iemand afgekeurd na een blindedarmontsteking aldus dit artikel, die na zes jaar nog thuis zit. Hoe dan?

Ik begrijp dat mensen zich dat afvragen, ik vraag het mij ook af. De meeste mensen komen niet in aanraking met deze kant van het UWV en weten dan ook niet hoe het proces werkt. Voor je in aanmerking komt voor een WIA uitkering (Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen) ben je al bijna 2 jaar ziek. In die 2 jaar moet je voldoen aan allerlei regeltjes om weer deel te nemen aan het arbeidsproces. Ze zijn hier behoorlijk streng op, voldoe je er niet aan krijgt de werkgever een sanctie en moet een jaar extra voor de kosten opdraaien. Ook als zij er daadwerkelijk niets aan kunnen doen en luisteren naar de specialist (eigen ervaring). Na deze 2 jaar ziekte vraag je een WIA uitkering aan en kom je in aanraking met de keuringsarts van het UWV.

Hoe kan het dan gebeuren dat iemand met een ‘simpele’ blindedarmontsteking wordt afgekeurd? Dan moet er toch echt wel meer aan de hand zijn óf er is sprake van een fout bij het UWV. Mijn ervaring is dat 100% afkeuren bijna onmogelijk is, dan moet je echt helemaal niets meer kunnen. Zelfs op een knop kunnen drukken is namelijk volgens het UWV al voldoende om te kunnen werken als brugwachter en ja, dit hebben ze letterlijk gezegd. Ik ken tal van verhalen van lotgenoten over deze instantie en ik heb mijn eigen ervaring. Afgekeurd worden is een lastig proces, ik kon met mijn 21 uur liggen, me amper ‘staande’ houden met simpele dingen als douchen en aankleden en toch was ik bang aan het werk te moeten. Niet dat ik niet wil werken, ik zou dolgraag werken! Buiten dat ik het contact met collega’s mis, mis ik het deelnemen aan de maatschappij, mis ik een groot deel salaris en mis ik mezelf.

Er gaat blijkbaar iets mis daar bij het UWV, ik vraag me echt af hoe 180.000 mensen verkeerd gekeurd zouden zijn. Dat lijkt me dan ook een probleem van de keuringsartsen. Mijn aandoening is niet te genezen, maar ik werd wel opgeroepen voor een herkeuring hoor. Een enorme druk geeft het, als het zwaard van Damocles hangt het boven je hoofd. Ze willen je aan het werk hebben of je kunt of niet, dat gevoel.

Hou dat gevoel even vast, dat gevoel van het kan echt niet (je kunt al niet je huishouden draaiend houden, je kunt jezelf niet eens overeind houden), als een arts, die verstand zou moeten hebben van jouw fysieke mogelijkheden, dat al niet kan, hoe kun je dat dan overlaten aan niet-artsen? Dan kun je net zo goed al die mensen een brief sturen en zeggen dat ze weer aan het werk moeten. Hoe moet een onkundig iemand een baan overnemen die een ‘kundig’ arts al niet aankan?

Ik citeer: ‘Vorig jaar gaf Koolmees al aan dat hij het geen probleem vindt als de keuring gedaan wordt door iemand anders dan een arts. PvdA-Kamerlid Gijs van Dijk was het hier niet mee eens: volgens hem moeten zieke werknemers, gezien hun kwetsbare positie, altijd gezien worden door een verzekeringsarts. Volgens Koolmees hoeft dit niet. “Indien iedere zieke werknemer of uitkeringsgerechtigde gezien wordt door een verzekeringsarts, lopen de wachttijden op en neemt de dienstverlening aan deze klanten af. Dat is onwenselijk.”’.

Dit is toch complete waanzin? Ik krijg steeds meer het gevoel dat men liever af wil van de mensen die het land slechts geld kosten. Ik denk dat ik mij maar aanmeld als keuringsarts, verdient een stuk beter en ik kan liggend zo iedere dag één persoon een uiterst goed ingeschatte keuring geven. Als wij afgekeurde ‘kneuzen’ allemaal één persoon per dag zien, tegen een marktconform salaris, helpen we het UWV zo van hun probleem af. Gebaseerd op ervaring en mensenkennis, ik denk dat dat beter is dan het idee van minister Koolmees.