welkomindewereldvaneenkneus.files.wordpress.com/2020/02/blog-scheveningen.m4a

Het is net of we opnieuw ouders zijn geworden. De ‘drie R-en’ (Rust, Regelmaat en Reinheid) zijn weer onderdeel van ons huishouden, al is de uitvoering ervan ietsje anders dan bij de gezinsuitbreiding in de vorm van een mini-mens. De Rust en de Regelmaat zijn in het belang van én het vrouwtje (die toch echt met meer dan enige regelmaat plat moet) én de kleine hond (die anders in puppy-power hyper modus gaat). De reinheid geldt meer het huis dan voor de pup, er zijn tenslotte nog wel eens ‘ongelukjes op het kleed’. Met name als het vrouwtje niet snel genoeg uit bed is om de kleine pup naar buiten te begeleiden. Gelukkig wennen we steeds meer aan elkaar en gaat het steeds beter.

Lang voordat we het besluit namen onze Lewis te ‘adopteren’ hadden we een weekendje Scheveningen geboekt. We hadden kaartjes gewonnen voor Anastasia en om dat fatsoenlijk te kunnen doen was een overnachting de beste manier. Wat was wijsheid, Lewis mocht (nog) niet mee, annuleren vond ik toch jammer en zoonlief wilde wel een weekend ‘oppassen’. Zo pakte ik vrijdagochtend ons koffertje en maakten we ons op voor een avondje musical en een dagje strand. Iedere ouder kent het knagende gevoel dat zich een weg vreet in je hart als je voor het eerst je baby achterlaat bij opa en oma (of oom, tante, vriend of vriendin, kinderdagverblijf of wie dan ook die je je kind toevertrouwd). Nou, dat gevoel overviel mij vrijdag dus ook toen ik puplief achterliet bij zoonlief, die ik echt wel vertrouw, maar ja, zelf doe je het toch het best (voor je gevoel in ieder geval).

Dat zeg ik, het is net of we weer ‘ouders’ zijn geworden. Het is goed dat het zo voelt, puplief is een volledig onderdeel geworden van ons gezin. Zelfs kater Max vliegt niet langer blazend op de tafel, maar tolereert het springende wezentje dat voor hem meer lijkt op een ‘alien’. De eerste week lag Lewis tussen de tafel (waar Max zich bevond) en de krabpaal van Max (waar de etensbak van Max op staat). Max durfde niet voorbij Lewis en uiteindelijk heb ik hem heen en weer gereden op mijn trippelstoel, als een ware klaar-over ging ik tussen tafel en paal. Max zet nu voorzichtige stapjes, letterlijk!

Goed, ons weekendje Scheveningen werd een feit. De musical was prachtig, het strand winderig (we werden gezandstraald). Ik heb voorzichtig aan de arm van manlief op het strand gelopen (moest toch écht een paar foto’s maken) en daarna was de pijp leeg (en het verlangen naar het hondje groot). We hebben ons weekendje weg afgebroken en zijn huiswaarts gegaan. Zoonlief vond het niet zo erg, puppy oppas was toch best veel werk en leidde behoorlijk af van FIFA (wat hij er best voor over had hoor).

Nu loeit de wind om het huis en lig ik plat (tja helaas heeft zelfs zo’n dagje weg enorm veel impact) met mijn puppy kind naast me in zijn mandje. Mama is weer thuis!

* Even ter vermelding, de teller voor zijn opleiding staat inmiddels al op ruim 1500 Euro! Wat ben ik blij en dankbaar dat jullie ons willen helpen! We zijn er nog niet, maar het begin is er en hopelijk mogen we zo vast voorzichtig starten. Ik blijf dus vragen, ben of ken je iemand die mij wil helpen? Laat het weten, de doneeractie blijft staan en iedere Euro helpt mij een stapje verder ❤️. *

‪https://www.geef.nl/nl/actie/hulphond-lewis/donateurs‬