Veertjes
Wie mij een beetje kent weet dat ik iets heb met veren. Niet dat ik ze continu in mijn achterste wil steken, nee verre van dat (al is een compliment op zijn tijd best fijn).
Ik ben een spiritueel mens. Ik geloof dus in boodschappen van boven, in dat engelen met ons communiceren. Manlief is nuchter en verklaart me met enige regelmaat compleet voor gek, maar ik ben ervan overtuigd dat er meer is tussen hemel en aarde. Veel meer.
Ik ben niet religieus, sterker nog, ik denk dat religie verdeeldheid zaait, maar dat is mijn mening. Ik respecteer de mening van anderen. Ik ben behoorlijk gelovig opgevoed en ken dus de andere kant. Mijn mening is niet gebaseerd op niets, maar het geloof past mij niet. Spiritualiteit is meer dan geloven in een wereld naast de onze. Het is een diep gevoel van weten en ik ben heel dankbaar daarvoor. Het houdt mij namelijk op de been. Ik denk dat ik hier ben met een reden en ik denk dat ook mijn aandoening daar niet voor niets is. Dat geeft mij enige mate van rust.
Dit is overigens niet waar ik heen wilde met dit stukje, maar het is wel de inleiding. Vandaag is het alweer zes jaar geleden dat mijn ‘spiergoeroe’ Rob met zijn vriendin en kinderen in MH17 stapte. Een dag die in mijn geheugen gegrift staat. Een dag die zoveel impact had op zoveel mensen. Een dag die de wereld leek te veranderen. Ik zeg leek omdat de wereld ondanks alle beloften toch altijd weer op eenzelfde manier door lijkt te draaien. Alles lijkt anders en toch ook weer niet. Voor mij stopte hij even met draaien. Ik zat even vast in de tijd.
Zes jaar. Rob en Barbara zijn denk ik twee jaar in mijn leven geweest. Het lijkt niets en toch kunnen die twee jaar zoveel betekenen. Ze zijn al drie keer langer weg dan dat ik ze kende en toch gaat er geen dag voorbij dat ze even in mijn gedachten zijn. Sommige mensen hebben die impact.
Terug naar het begin van dit blog. Wie mij kent weet dat ik iets heb met veertjes. Veren brengen een boodschap met zich mee. Als je een witte veer vindt, zegt dat dat de engelen bij je zijn. Een groet van boven. Volgens manlief betekent het niets meer dan dat een vogel aan het ‘ververen’ is, of geslacht is door een ander dier, maar waarom moet je alles logisch verklaren? Ik geloof dus in de boodschappen van boven en vandaag werd mijn pad geplaveid met veertjes. Van thuis tot de begraafplaats lagen ze er om de paar meter. De laatste bij de ingang van de begraafplaats. Een klein, teer wit veertje. Ik heb hem meegenomen, het was de laatste die ik zag.
Een groet van boven, juist vandaag. Altijd zijn ze bij me. Zoals ik net las op Instagram: ‘liefde houdt niet op waar het leven eindigt’.
Voor altijd in mijn hart 💖
I.M. Rob en Barbara MH17
Welkom in de wereld van een kneus 