Gistermiddag ging ik met een van mijn vriendinnen erop uit, middagje musical, Jesus Christ Superstar stond op onze agenda. Ik heb de film nooit gezien, de musical ook niet en kende slechts wat losse flarden van de muziek. Ik had er niks mee, veel geschreeuw, dácht ik. Ik had het mis…

We hadden mooie plaatsen, vooraan, konden het speeksel door de lucht zien vliegen. Dat klinkt nogal discutabel, maar zo bedoel ik het niet. Het geeft aan hoe intensief deze artiesten zich inleven, hoe kwetsbaar is het als je zo diep gaat in je gevoel dat je dit durft te laten gebeuren? Het is sowieso een hele prestatie, het publiek zit om deze voorstelling echt bijna bovenop je, doe het maar, dúrf het maar!

Het verhaal van Jezus, wie kent het niet? Ik ben ermee opgegroeid, heb op latere leeftijd gebroken met het geloof (al geloof ik wel, maar niet langer in religie), maar als kind zat ik er middenin. Zondags naar de kerk, waar ik vooral bezig was met het tellen van balken, stoelen, hoeden, jassen, alles om de tijd door te komen en niet te hoeven luisteren naar wat in mijn oren klonk als oeverloos geleuter. Tja, ik had er niet zoveel mee. Natuurlijk kreeg ik wel iets mee, helemaal oostindisch doof was ik nou ook weer niet. En het verhaal van Jezus heeft toch ook iets bijna magisch, zeker met kerst. Dus het verhaal is mij best bekend en toch, toch drong nooit eerder tot mij door wat nu wel doordrong.

Ik kan niet gewoon kijken en genieten, dat kan ik echt niet. Mijn hoofd draait tijdens zo’n voorstelling op volle toeren. Ik zie zoveel gelijkenissen met onze maatschappij en dat is knap gedaan van zowel de cast als de makers, die het verhaal vertaalt hebben naar deze tijd. En het ís een verhaal van alle tijden. De meute die wat wil van iemand en zich opdringt in hun hang naar dat beetje persoonlijke aandacht en hoe de mening van de meute zomaar om kan draaien en zich volledig tegen iemand kan keren. Dat zien we maar al te vaak gebeuren toch? De eenzaamheid van de persoon Jezus, die een enorm zware taak op zijn schouders heeft. Sterven voor de mensen die je eerst vereren en vervolgens compleet in de steek laten. Je mag dan wel geboren zijn als zoon van God, geen menselijke eigenschap is hem vreemd. Die eenzaamheid is voelbaar, net zoals het verraad en de gecompliceerde gevoelens die daarmee gepaard gaan. Echt knap neergezet!

Ik voel me al snel overweldigd, vooral door muziek en ook hier kwam die wel binnen. Het is rauw, bij tijden heftig, maar vooral ook mooi, kwetsbaar. Het is geen Disney verhaal, ik grapte al tegen mijn vriendin dat dit geen musical was voor mijn moeder, ik denk dat deze echt niet voor iedereen is, maar één ding is zeker, ik vond hem geweldig en ga later dit jaar zeker nog een keertje! Het was een zeer geslaagde middag uit!