Dubbel, het enige woord dat mijn gevoel vandaag omschrijft. Ik gun iedereen een fantastisch, gezond, mooi, inspiratievol nieuwjaar, met een uitroepteken, maar…

Een nieuwjaar, een nieuw begin en wat voor eentje. Het nieuws geeft niets dan ellende; vernielingen, bewust of onbewust, zorgen voor een trieste stemming, bij mij tenminste wel. Een stelletje onverlaten die met een ondoordachte actie het leven van een jong gezin in puin achterlaten. Brand in huizen waarbij de dieren het niet overleven, brand in een dierentuin waarbij bijna alle dieren in het verblijf omkomen. Leuk joh, zo’n traditie…

Ik hoor ze al in mijn achterhoofd, de mensen die mij een spelbreker vinden. De mensen die vinden dat ik me niet zo aan moet stellen, het hoort er zo lekker bij toch? Maar hoe ouder ik word, hoe moeilijker ik de berichten aan kan horen. Én door, lijken anderen te denken, maar dat kan ik niet. Ik heb echt buikpijn bij het leed dat de ellende na vuurwerk heet. Dat het de bedoeling niet was, ja dat snapt mijn neus ook wel, maar de ellende neemt eerder toe dan af. Alles moet groter, mooier, harder. Zwaarder vuurwerk geeft hardere klappen, maar ook grotere schade. Zichtbare schade aan auto’s, aan gebouwen, onzichtbare schade aan trauma’s bij mens en dier.

Vanmorgen reed ik op mijn scoot door het plaatselijke park. Alle prullenbakken weer opgeblazen, wat erin zat ligt verspreid, de brokstukken van een avondje ‘fun en jolijt’. Het bijen- en vlinderhotel is gesloopt en de stukken zijn in de bosjes gesmeten. Achteloos wordt alles uit elkaar geschopt en aan de kant geflikkerd. Was het vroeger beter dan? Nee, ik heb in alle jaren dat ik hier woon nog geen jaar meegemaakt dat de zooi heel bleef en dat zegt genoeg toch?

Gelukkig nieuwjaar, dit ‘gezellige’ feestje komt met een hoge rekening. De schade door vuurwerk en vandalisme, de omgang van bepaalde mensen met hulpverleners, de levens van mensen en dieren. Al in onze vroege jeugd waren er de campagnes met afgerukte ledematen voor de omgang met vuurwerk. En toch worden de consequenties alleen maar groter.

Ik weet de oplossing niet, wat mij betreft schaffen ze het hele zooitje af. Laten we in ieder geval beginnen bij handhaving, meer blauw op straat, in de vorm van agenten, niet van rook. Moeten we er daar wel eerst meer van opleiden. Vuurwerk vrije zones, geen geouwehoer in parken en in de directe buurt van bossen en dierentuinen. Mensen kunnen zelf kiezen, dieren niet. Ik begrijp niet dat sommige mensen zichzelf en hun pleziertjes altijd boven alles zetten.

Ruim je zooi op, voed je kinderen op en hou een beetje meer rekening met elkaar én met de natuur. Wordt het voor mens en dier een gelukkiger nieuwjaar van!