De mensen die mij goed kennen weten dat ik een ‘all or nothing kind of girl’ ben en dat ik zelfs in deze alles of niets ontzettend kan doorslaan. Vooral in de alles ben ik een doorslaand succes (of compleet niet). Ik zal even kort illustreren hoe dat werkt in mijn hoofd. Een uitstapje. Een inkijkje in het hoofd van Tien.

Waar te beginnen. Ik ben een wilspelturig stuk vreten, maar dan echt. Als ik besluit te gaan schilderen koop ik een compleet assortiment aan kwasten en kleuren, aangevuld met canvassen en boeken over structuren. Als ik ga knutselen met keien (ik doe niet aan kleien), oftewel happy Stones ga tekenen, sla ik alle verschillende soorten tekenstiften in. Je weet maar nooit wat je nodig gaat hebben toch? Als ik besluit dat ik een plotter koop schaf ik er direct een kast vol shirts, rompers en truien bij aan en als ik een boek schrijf en laat drukken, doe ik dat goed. En in ruime hoeveelheid. Misschien heb je nu een beetje een beeld van onze zolder, waar de spullen belanden die ik toch niet gebruik. Of de kelderkast, of mijn knutselhok. Alles staat vol met zooi van mij. Allemaal dingen waar ik vol overgave aan begin en wat ik (na alles volgt niets) weer pauzeer. Ik ga er vol voor, voor zolang het duurt.

De afgelopen week heb ik mij ondergedompeld in de wereld van het voedsel. Het gezonde voedsel welteverstaan. Ik las over koolhydraten en vetten, eiwitten en vezels en alles daartussen. Ik wil stabiele bloedsuikers, meer energie en minder buikpijn. Ik ben gevoelig voor marketing en sla helaas net zo hard door in een startend dieet als in het kopen van hobbymeuk. Koken is zeer zeker geen liefhebberij van mij. Gelukkig heb ik een zeer lieve hulp die het én leuk vindt én goed kan, dus ik lever de boeken en zij regelt de rest.

Keto werd het. Koolhydraat arm. Nou, meer dan arm eigenlijk. Ik hield me braaf aan de regeltjes en kreeg de keto griep. Ik voelde me beroerd (teken dat het werkt naar het schijnt), was misselijk en had buikpijn. Na het eten gaf ik het gevoel een volgepropte kalkoen te zijn en tegelijk had ik een ontzettende zin in chocola. Ik deed het niet. Ik ben sterk, maar werd ook verscheurd door twijfels. Dat lijf en die ongemakken, die kan ik wel aan, daar heb ik enige ervaring mee, maar dat hoofd is een ander verhaal. Ik denk teveel, veel te veel. Mijn hoofd is als Route 66, aangevuld met een compleet scala aan bezienswaardigheden. Ik weet niet wat te kiezen en vooral niet wanneer. Teveel opties. Teveel mogelijkheden. Teveel boeken. Teveel van alles tegelijk.

Iedereen om mij heen haalt zijn schouders op. Ze doet het weer. Ze slaat weer door in een één of andere hype. Ze gaan erin mee, want ze houden nu eenmaal van me, maar dit keer trapte ik zelf op de rem. Gezonde keuzes hoeven geen doorslaand succes te zijn. Gewoon gezond, zonder pakjes, zonder zakjes. Minder in koolhydraten, meer in vetten en vooral geen suiker. Noten, zaden, groenten en wat fruit. Beetje Griekse yoghurt en matig met vlees (wil toch ook werken aan mijn ecologische voetafdruk).

Succes kan ook een succes zijn zonder erin door te slaan. Ook dat is een succes, misschien wel mijn grootste ooit.