Vandaag mocht ik weer een keer mijn grote hobby uitoefenen! Ooit was ik fotografe, ik heb me laten ‘bijscholen’ op de fotovakschool, begonnen met de basisopleiding, doorgegaan naar de vakopleiding en gespecialiseerd in mode en portret (super handig voor de producten die ik moest fotograferen, ze bleven uiterst geconcentreerd stilliggen bij mijn uitleg van poses). Ik vond het super, we hadden een klein groepje waar we veel aparte shoots mee deden, we hielden van gekkigheid. Ik shopte me gek (eh als in photoshop 😉).

Toen ik voor mezelf begon (naast mijn werk opende ik mijn fotostudio aan huis, Zigs Design) kreeg ik van paps en mams een heuse professionele camera, nog steeds mijn trots… Mijn trots heb ik grotendeels in de wilgen moeten hangen. Hij is zwaar, mijn bibberende handjes hebben er moeite mee, maar zo af en toe, bij speciale gelegenheden trek ik hem terug uit de wilgentenen.

Vandaag was zo’n dag, mijn kapster en schoonheidsspecialiste heeft een baby gekregen en ik mocht kleine Len fotograferen. Dat vind ik leuk, bij de kleine van mijn broertje heb ik dat ook gedaan. We hadden leuke inspiratiefoto’s gezocht op Pinterest, ze hebben echt de perfecte muur als achtergrond, nu hopen op een slapende baby (lastig met al die lampen op hem gericht, zoveel aandacht). Het is gelukt, met een beetje mazzel heb ik dé perfecte foto gemaakt. De camera hangt aan de laptop en ik lig enigszins onrustig te liggen, ongeduldig, zo benieuwd naar het resultaat! Mijn lijf heeft het redelijk gehouden, hopen dat het zo blijft.

Ik hou van zulke dagen, eventjes weer het gevoel van ooit, toen het allemaal nog gewoon kon…