Deze week bevinden wij ons in het pittoreske Silbach, een paar kilometer van Winterberg. Een paar dagen deutsche gemütlichkeit met vriendin en kids. Onze vaste oppas is op vakantie in ons huis om op de beessies te passen (dank ❤️) en wij snuiven een paar dagen de koude lucht en hopelijk wat sneeuw op (de echte).

Vanmorgen een paar vlokjes gezien, een millimetertje sneeuw lag er, dus maar de berg op voor onze echte witte kerst. Ik zit als klein kind te stuiteren in de auto, sneeuwkanon sneeuw is ook sneeuw. Auto geparkeerd, ritje memory lane is het. Vroeger kwamen we hier met enige regelmaat, ook met vriendin, toen met kleuters, nu met pubers. Toen kon ik nog een poging doen tot skiën op ski’s, nu zoek ik sneeuwkettingen voor mijn stoel.

Over die laatste gesproken, stoel op slicks uitgeladen, de kneus ingeladen en gaan, een kleine tour op de piste. Het eerste stukje was te doen, het tweede stukje werd al wat uitdagender. IJzig en dus glad, manlief hanteerde mij en mijn Quickie vol overgave, maar de mensen die iets lager liepen op hun ski schoenen stoven lachend aan de kant. Hierop besloten we de rolstoel boven op de berg te parkeren en het stukje naar de skihut (er moet vaak geplast worden in deze bezetting) te ‘lopen’.

Nu loop ik eindelijk op mijn plek, pinguïns horen in de sneeuw toch? Ik vond het heerlijk! Makkelijk? Nee. Last van? Ja. Waard? Dikke vette ja! Sneeuw onder mijn wankele voeten is geweldig. Even gezeten in de skihut en terug naar mijn gestrande stoeltje, toch blij dat ik weer zat. Het blijft, in mijn hoofd lijken dingen goed te doen, maar in het echt redden mijn pootjes het maar net (maar hé, net aan is ook aan). Ik ben gewoon trots op mijzelf!

Daarna serieus de berg op voor echte sneeuw (en ijzige wind) op 841,9 meter exact lag sneeuw. Nu wel met rolstoel een stukje gelopen (voelt soms als klunen), sneeuwballengevecht (ik schouw toe), mooie uitzichten, een beetje zon, wat willen we nog meer? Het was een mooie dag, die we afsloten met het geijkte ‘vlees op de plaat’ en waar we nu liggen voor de ‘uitbuiksessie’. Morgen nog een dagje klunen op de berg, voor vandaag genoeg wintersport 😉.

Ik wens jullie allemaal een hele fijne voortzetting van deze kerstdagen en groet jullie vanuit een winters wonderland!