Als ik mij in één woord zou moeten omschrijven zou ik voor ‘chaotisch’ gaan. Of misschien ‘enthousiast’, ik ben namelijk vaak chaotisch uit enthousiasme, misschien dekt overenthousiast zelfs nog beter de lading. Ik stuiter vaak door het leven, ik bruis van de ideeën en wil alles tegelijk uitvoeren. Mijn gedachten staan nooit stil, geen seconde. In mijn hoofd vinden tal van gesprekken plaats, compleet met ‘vraag en antwoord’. Daarnaast tettert het refrein van een of ander nummer (altijd herhalend) en zie ik problemen en mogelijk bijpassende oplossingen. Het is druk in mijn hoofd, zeer druk en het is echt altijd druk. Zo gauw mijn ogen open gaan sta ik ‘aan’ en dendert de gedachtentrein in volle vaart.

De afgelopen dagen houdt dit me bezig, het waarom ik zo druk in mijn hoofd ben. Ik heb al vaker gelezen dat EDS vaak gepaard gaat met ADD (Attention Deficit Disorder). ADHD zonder de hyper, al heb ik bij vlagen ook last van bewegingsdrang en kan ik bijzonder druk zijn. Ik heb altijd gedacht dat dit normaal was, maar sinds zoonlief problemen ondervindt met bepaalde mij bekende eigenschappen zijn we op zoek naar het waarom. Ik heb weer dat gevoel dat puzzelstukjes ineens op hun plaats vallen. Ik herken mij in bijna alle eigenschappen en zoek naar verbanden. Ook de term Hoogbegaafd met een verbale en performale kloof zijn geopperd. Laten we zeggen dat ik zoekend ben, vooral naar oplossingen.

In mijn hoofd kunnen meerdere problemen tegelijk onderzocht worden en naast deze speurtocht ben ik best druk met van alles en nog wat. Ik wil een nieuw boek (in mijn hoofd is het al bijna klaar en het is prachtig) en ook voor de stichting moet erg veel gebeuren. Het lijkt of we in een stroomversnelling zitten en mijn hoofd draait overuren.

Mijn lijf is nog steeds in serieuze kliermodus. Mijn benen werken me letterlijk op de zenuwen en mijn nek ligt dwars. Vandaag heb ik mijn ‘kneuzenklompen’ opgehaald. Mijn semi-orthopedische schoenen. Mijn voeten zijn bijzonder gevoelig en ik moet er dan ook erg aan wennen. Het komt vast goed (hoop ik).

Juli wordt weer een maand vol specialistisch geneuzel. Er is weer een fout plekje gevonden, dit keer op mijn onderrug. Ik heb al eerder te maken gehad met een ‘basaalcelcardinoom’, huidkanker, maar dan een ‘gunstige’ variant. Het zaait zelfs uit, maar echt lekker zit het me niet. Niet goed, moet weg, zo snel mogelijk.

Ook de cardioloog staat op het programma. Mijn hart slaat weer regelmatig op hol (sinustachycardie) en ook de longembolieën kunnen het gevolg geweest zijn van problemen met de hartklep. Het is een veel voorkomend probleem bij EDS, dus maar eens checken.

Alles bij elkaar weer wat veel, mijn koppie draait overuren en raakt behoorlijk oververhit. Tel daar de opvliegers bij op (lang leve de overgang) en de aanvallen van dysautonomie en ik heb het weer niet eens nodig om gevoelsmatig in vlammen op te gaan. Ik voel mij als Felix de feniks, misschien kom ik ook jonger uit de strijd?

Mijn stemming is met al deze onrust zo veranderlijk als dat weer. Bij vlagen voel ik me opgebrand, leeg. Mijn hoofd schreeuwt, ruist en suist, mijn lijf probeert mijn hoofd te overschreeuwen. Ik ontplof uit het niets en probeer de chaos binnen mijn bloemperkje te houden. Overenthousiasme en chaos, ideeën, willen en kunnen. Ik pas mij aan aan het weer in ons kikkerlandje, de ene dag koel met een buitje, de andere oververhit met kans op een onweersbui. Soms klaar voor gedonder, maar hopend op dagen zonder…