Ik probeer een aantal dingen in mijn leven om te gooien. De oorzaak, nou ja, dat klinkt negatief en deze omzwaai is juist ontzettend positief en gewenst ook, mijn bezoekje theater afgelopen vrijdag. Ik heb een doel, werk aan de winkel. Werk aan mijzelf wel te verstaan. Er valt best een en ander te verbeteren en ik zou mezelf niet zijn als ik daar niet voor de volle honderdtachtig procent mee aan het werk zou gaan.

Allereerst is, of was inmiddels, daar het roken. Ik rookte niet veel, maar wel te veel. Een of twee sigaretten per dag. ooit was het een per maand. Maar het sloop er weer in. Gewoon even een momentje met manlief of een vriendin. Kopje thee, sigaretje. Van kwaad tot erger. Geen goed idee. Ik wilde al een hele tijd stoppen, maar dat kleine stemmetje der verslaving fluisterde in mijn oor dat ik mezelf dit toch mocht gunnen. Ik kon best zonder, maar nu even niet. En ja, dat is dus toch het monstertje der verslaving. Daar heb ik vrijdagavond meteen maar korte metten mee gemaakt. Geen sigaretten meer voor mij. Hoppetee, klaar mee. Als ik dat wil dan kan ik dat. Op dat front wel tenminste.

De koffie in de ochtend is vervangen door thee. Ik las ergens dat instant koffie een slecht idee is en al hou ik van mijn latte machiato met zoetjes, het laat teveel zooi achter in de vorm van plastic cupjes, dus ook die is (zijn) voorlopig verleden tijd. Ik twijfel over een mini koffiezetapparaat, gewoon voor twee kopjes. Lijkt me beter, staat even ergens genoteerd in mijn achterhoofd. Moet nog even broeden ofzo. Ik heb me ook voor de honderdste keer voorgenomen gezonder te eten. Minder vlees, sowieso beter vlees, maar ik krijg ook daar steeds meer moeite mee. Iets met wijsheid en de jaren denk ik.

Er speelt nog iets trouwens. Ik help iemand met een boek, over de macht van de voedingsindustrie. Ik heb haar al vaker genoemd hier, Meukvrij met Monique. Ik lees en redigeer en steek er ontzettend veel van op. Schrikbarend veel zou je beter kunnen zeggen, want echt mensen, wat ben ik een naïef stuk vreten geweest! Ik lees al weken, kijk er zeer bedenkelijk bij, maar gek genoeg viel het kwartje vanmorgen pas echt. Toen ik een pakje Bertolli boter uit de koelkast pakte om een donkerbruine boterham met vlokken te maken. Normaliter eet ik havermout (met fruit, noten en zaden om het iets minder op behangplaksel te laten lijken), maar ik had gewoon zin in brood. Toeval wil dat ik met mijn leesbril op richting koelkast liep. En dus de kleine lettertjes kon lezen. Mijn bril ligt normaal op de tafel, naast de Libelle of een van de vele bewustzijn boeken die ik tegenwoordig lees, maar nu stond hij dus op mijn neus.

Ik weet diep van binnen best dat ze ons besodemieteren waar we bijstaan, dat lees ik dus ook al weken, maar nu was het bewijs daar. Recht voor mijn neus. Op de liefelijke Bertolli verpakking, een verpakking met illustraties van Italiaans aandoende olijven. Die at ik toch, in olijfboter? Omdat dat gezond is, omdat ik bewust omga met keuzes. Olijven zijn gezond, dat weet iedereen. En daar stond ik dus, met mijn bril op mijn neus, naast de koelkast. Ik draaide het pakje boter om en werd geconfronteerd met een sterk staaltje misleiding. Er zitten helemaal geen olijven in olijf boter… het bevat het veel goedkopere en ongezondere koolzaadolie, raapolie en zonnebloemolie. Geen zachte, gezonde, liefelijke olijven. Geen spatje. Slechts de illustratie die verleid en misleid.

Ik lees bij Monique, over verpakking, over verleiding, over misleiding. Over hoe lui we zijn, over dat we ons gemakzuchtig in slaap laten sussen door een industrie die geen enkel ander doel heeft dan ons zo veel mogelijk geld uit te laten geven voor een zo groot mogelijke winstmarge. En ja, ook ik ben dus zo’n naïef stuk vreten. Omdat ik te lui ben mijn bril op te zetten en te lezen wat ik eet. En nu? Nu voel ik me ongelooflijk dom. Maar ben ik wel écht wakker geschud. En heb ik een doel, want ook deze boodschap moet naar buiten.

Mensen, lees, kijk, open je ogen. We leven niet gezond, verre van zelfs. We laten ons gewillig aan de hand nemen en laten onze gezondheid over aan een industrie die echt niet het beste met ons voorheeft. En ja, ook ik wist dat best. Ik wist het en toch tuinde ik er als het eerste beste blondje met open ogen in. En nu, nu maak ik het tot een van mijn doelen ook hier aandacht te besteden aan dit fenomeen.

Weet wat je eet. Lees wat je eet. Onze gezondheid staat echt op het spel…