Tolerant

Nu ik minder met mijn telefoon in mijn klauwen zit mis ik veel, of niet, het is maar hoe je het ziet.

Mis ik iets aan het nieuws? Mis ik iets aan alle negatieve reacties? In mijn eigen coconnetje is het rustig, veilig en stil. Nou ja, stil ook weer niet, in mijn oren klinkt de muziek uit mijn jeugd, gewoon een radiostation met eighties muziek. Daar doe ik het goed op. Bedje in de tuin, zon op mijn snoet, laptop op schoot, want druk bezig met allerlei projecten. Telefoon ligt tegenwoordig naast me, beter, zo concludeer ik.

En nu heb ik hem dus toch in mijn klauwen, die telefoon. En lees ik vol verbazing, de verkeerde soort verbazing. Die met open mond, maar van afschuw, niet van o wat mooi. Ik lees de reacties op transgender vrouw Rikkie die Miss Nederland is geworden. Ik lees hoe dragqueen Miss Envy Peru is aangevallen, omdat hij is wie hij is. Rikkie krijgt dagelijks haatmails, dreigberichten. Vrouwen voelen zich blijkbaar bedreigd in hun vrouw-zijn omdat een trans vrouw Miss wordt. Dat zeg ik, open mond en niet op de goede manier.

Ik begrijp het niet. Ik begrijp niet waarom het voor mensen zo moeilijk is te begrijpen dat er mensen zijn die geboren zijn in het verkeerde lichaam. Dat deze mensen serieus doodongelukkig zijn, omdat hun lichaam niet voelt als dat van hen. Dat mensen roepen dat het aanstellerij is, dat het een roep om aandacht is. Ik begrijp al helemaal niet dat vrouwen zich blijkbaar bedreigd voelen door deze vrouwen. Vrouwen ja, want dat zijn ze gewoon. Prachtige vrouwen, zou dat het zijn? Zijn ze bang dat ze door hen het Miss-schap mislopen? Laten we eerlijk zijn, negenennegentig procent van de zeurders zou ook geen Miss worden als deze mooie trans vrouwen niet mee zouden doen. Zouden dat niet eens willen ook waarschijnlijk.

Ik begrijp de haat niet zo goed, waarom vinden mensen het zo moeilijk om te gaan met veranderingen. Waarom voelen ze zich zo aangevallen? Waarom gruwen mannen bij het idee van een vrouw die in haar jeugd een jongetje was door een vergissing van moeder natuur? Waarom kunnen mensen niet langs het uiterlijk kijken, waarom moet er zoveel negativiteit zijn in de wereld?

Waarom steigeren mensen als op 1 juli de koning zijn excuses aanbiedt voor iets dat zijn voorouders verkeerd hebben gedaan? Waarom kunnen we niet massaal gewoon toegeven dat onze voorouders er op zoveel fronten een zooitje van hebben gemaakt. Dat ze gruwelijkheden hebben begaan en dat we er iets van geleerd hebben? Waarschijnlijk omdat het feit is dat we niet leren. Nou ja; we, gelukkig zijn er echt wel mensen die zich de dingen wel aantrekken. Waarom blijven we roepen dat het niet onze schuld is, maar vertikken we het ons er echt in te verdiepen?

Gister zag ik een discussie tussen boswachter Arjan en een of andere figuur van LTO, over de wolf en de vermeende aanval van de wolf. Arjan heeft verstand van zaken, maar de man van LTO wil gewoon niet luisteren. Mensen dichten de wolf eigenschappen toe die het dier niet bezit. Een wolf is geen mens, hij denkt niet na, maar reageert instinctief. Arjan legt uit hoe het werkt, maar er wordt gewoon niet geluisterd. Eenzijdig communiceren. De mening staat al vast en er is totaal geen sprake van enig voortschrijdend inzicht. Sowieso een probleem als je het mij vraagt.

Ooit waren we een tolerant land. We zijn echter veranderd in een stelletje zeikerds, een egocentrisch volkje dat bang is voor iedereen en alles dat ‘anders’ is. We willen niet inleveren om anderen te steunen, we willen niets als het ten koste gaat van ons eigen gemak. We hebben geen idee hoe bevoorrecht we zijn. Dat we gewoon lekker in het goede lijf zitten. Dat we in een veilig land leven, zonder oorlog.

Is het allemaal perfect? Nee, maar daar zijn we zelf ook schuldig aan. Een samenleving wordt gekenmerkt door haar eigen keuzes. We zijn niet langer tolerant. En dat vind ik een diep trieste conclusie.