Het is weer oudjaar. Een gewone dag en toch ook weer niet. De dagen komen en gaan, iedere dag geeft ons een kans om opnieuw te beginnen en toch voelt dat op oudejaarsdag anders. Het einde van een jaar, het begin van een nieuw. Nieuwe kansen, nieuwe mogelijkheden. Het een kun je achter je laten, het volgende begint. Onmogelijkheden lijken ineens mogelijkheden. Problemen worden uitdagingen. Volgend jaar doe ik het anders, doe ik het beter. Één minuut maakt het verschil tussen het oude jaar en het nieuwe. Één minuut waarin alles mogelijk is. Één minuut, het is niks en zo veel tegelijk. Één minuut, een wereld van verschil.

Mijn tijdlijn staat vol verhalen, mijmeringen, toekomstplannen. Morgen wordt alles anders, morgen wordt alles beter. Het nieuwe jaar beginnen we goed en toch is morgen vaak weer hetzelfde als vandaag. Veranderen is moeilijk, onze hersenen zijn er niet op geprogrammeerd. We roesten vast in onze gewoontes. Ik denk ook iedere dag aan dingen die ik beter anders kan doen, maar morgen ontbreekt het me weer aan energie. Of aan moed, of aan iets anders dat als dwarsligger op mijn pad terecht komt. Ach, ik doe het zo slecht nog niet. Ik leef met de mogelijkheden die ik heb en overwin de uitdagingen op mijn manier. Door ze te zien als uitdagingen en niet als problemen. Dat helpt mij de dingen in perspectief te zien.

Weer een jaar voorbij. Het was voor ons eigenlijk een goed jaar. Er waren meevallers, na jaren van uitdagingen zat het mee en dat is fijn. Het gaf en geeft ons ruimte om te ademen. Fysiek blijft het aanmodderen, maar ook dat went. Ik ben ongelooflijk blij met alle hulptroepen, in mijn huis en in mijn omgeving! Ook dat geeft mij de ruimte weer leuke dingen te kunnen doen. Ik hoef me niet meer druk te maken over dingen in het huishouden, koken, wassen, strijken, alles wordt me uit handen genomen. Ik hoef mijn haar niet meer zelf te wassen (helaas nu tijdens de lockdown even weer wel). Ik hoef alleen Lewis uit te laten, want dat is mijn taak. Een taak die ik dankbaar aanvaard, want man wat ben ik nog steeds blij met hem! Hij maakt dat ik deel uitmaak van een ontzettend fijne groep mensen waarmee ik samen regelmatig afspreek in het park. Onze honden spelen leuk en het is altijd gezellig. Daarnaast staan deze baasjes ook voor mij klaar als het een keertje echt niet lukt met Lewis uit te gaan. Echt, zulke contacten zijn goud waard!

Het was een raar jaar, maar ook een mooi jaar. Een jaar waarin ik weer een boek mocht maken. De promotiecampagne moet nog beginnen, maar ook dat zal best goed komen, ooit. Ze lopen (net als ik) niet weg.

Dit jaar sluiten we af, met nieuwe plannen voor een nieuw jaar. Ik heb me aangesloten bij de plaatselijke GroenLinks fractie om te proberen onze gemeente een beetje groener en socialer te maken. We hebben niets te klagen, maar er is altijd ruimte voor verbetering op dat vlak. En er is nog de stichting, waarmee we volgend jaar weer in actie gaan komen. Genoeg te doen! Ik heb de neiging iets teveel te willen en kom zo nog steeds in botsing met dat kunnen, maar dat is nu eenmaal zo. Ik blijf doen wat ik kan en ja, de boetes zullen ook wel blijven komen, het is niet anders. Ik hoop dat ik ook mag blijven schrijven voor jullie en ik hoop dat jullie het leuk blijven vinden mij te volgen.

Ik wens jullie in ieder geval een mooie jaarwisseling en een geweldig mooi, gezond en liefdevol nieuwjaar. Laten we een beetje op elkaar passen!